stranda
See also: Stranda
Icelandic
Etymology
From the noun strönd (“beach, shore”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstranta/
- Rhymes: -anta
Verb
stranda (weak verb, third-person singular past indicative strandaði, supine strandað)
- (intransitive) to run aground
Conjugation
stranda — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að stranda | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
strandað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
strandandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég stranda | við ströndum | present (nútíð) |
ég strandi | við ströndum |
þú strandar | þið strandið | þú strandir | þið strandið | ||
hann, hún, það strandar | þeir, þær, þau stranda | hann, hún, það strandi | þeir, þær, þau strandi | ||
past (þátíð) |
ég strandaði | við strönduðum | past (þátíð) |
ég strandaði | við strönduðum |
þú strandaðir | þið strönduðuð | þú strandaðir | þið strönduðuð | ||
hann, hún, það strandaði | þeir, þær, þau strönduðu | hann, hún, það strandaði | þeir, þær, þau strönduðu | ||
imperative (boðháttur) |
stranda (þú) | strandið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
strandaðu | strandiði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
strandaður | strönduð | strandað | strandaðir | strandaðar | strönduð | |
accusative (þolfall) |
strandaðan | strandaða | strandað | strandaða | strandaðar | strönduð | |
dative (þágufall) |
strönduðum | strandaðri | strönduðu | strönduðum | strönduðum | strönduðum | |
genitive (eignarfall) |
strandaðs | strandaðrar | strandaðs | strandaðra | strandaðra | strandaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
strandaði | strandaða | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
accusative (þolfall) |
strandaða | strönduðu | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
dative (þágufall) |
strandaða | strönduðu | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu | |
genitive (eignarfall) |
strandaða | strönduðu | strandaða | strönduðu | strönduðu | strönduðu |
Norwegian Bokmål
Norwegian Nynorsk
Old Norse
Swedish
Verb
stranda (present strandar, preterite strandade, supine strandat, imperative stranda)
- (intransitive) to run aground
- Synonym: gå på grund
- Båten strandade ― The boat ran aground
- (transitive) to run aground
- Han strandade båten ― He ran the boat aground
- (intransitive, transitive, figurative) to fail (and abort)
- Förhandlingarna strandade ― The negotiations failed
- De strandade förhandlingarna ― They made the negotiations fail
Conjugation
Conjugation of stranda (weak)
Active | Passive | |||
---|---|---|---|---|
Infinitive | stranda | strandas | ||
Supine | strandat | strandats | ||
Imperative | stranda | — | ||
Imper. plural1 | stranden | — | ||
Present | Past | Present | Past | |
Indicative | strandar | strandade | strandas | strandades |
Ind. plural1 | stranda | strandade | strandas | strandades |
Subjunctive2 | strande | strandade | strandes | strandades |
Participles | ||||
Present participle | strandande | |||
Past participle | strandad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.