stríða

See also: strida

Faroese

Verb

stríða (third person singular past indicative stríddi, third person plural past indicative strítt, supine strítt)

  1. to fight, to struggle

Conjugation
Conjugation of stríða (group v-3)
infinitive stríða
supine strítt
participle (a18)1 stríðandi stríddur
present past
first singular stríði stríddi
second singular stríðir stríddi
third singular stríðir stríddi
plural stríða stríddu
imperative
singular stríð!
plural stríðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse stríða, from Proto-Germanic *strīdijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstriːða/
    Rhymes: -iːða

Verb

stríða (weak verb, third-person singular past indicative stríddi, supine strítt)

  1. to struggle
  2. to tease
    Hættu að stríða mér!
    Stop teasing me!
    Ekki stríða systur þinni.
    Don't tease your sister.

Conjugation
stríða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stríða
supine
(sagnbót)		 strítt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stríðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stríði við stríðum present
(nútíð)		 ég stríði við stríðum
þú stríðir þið stríðið þú stríðir þið stríðið
hann, hún, það stríðir þeir, þær, þau stríða hann, hún, það stríði þeir, þær, þau stríði
past
(þátíð)		 ég stríddi við stríddum past
(þátíð)		 ég stríddi við stríddum
þú stríddir þið strídduð þú stríddir þið strídduð
hann, hún, það stríddi þeir, þær, þau stríddu hann, hún, það stríddi þeir, þær, þau stríddu
imperative
(boðháttur)		 stríð (þú) stríðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
stríddu stríðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stríðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að stríðast
supine
(sagnbót)		 stríðst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 stríðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég stríðist við stríðumst present
(nútíð)		 ég stríðist við stríðumst
þú stríðist þið stríðist þú stríðist þið stríðist
hann, hún, það stríðist þeir, þær, þau stríðast hann, hún, það stríðist þeir, þær, þau stríðist
past
(þátíð)		 ég stríddist við stríddumst past
(þátíð)		 ég stríddist við stríddumst
þú stríddist þið stríddust þú stríddist þið stríddust
hann, hún, það stríddist þeir, þær, þau stríddust hann, hún, það stríddist þeir, þær, þau stríddust
imperative
(boðháttur)		 stríðst (þú) stríðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
stríðstu stríðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
stríddur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 stríddur strídd strítt stríddir stríddar strídd
accusative
(þolfall)		 stríddan strídda strítt strídda stríddar strídd
dative
(þágufall)		 stríddum stríddri stríddu stríddum stríddum stríddum
genitive
(eignarfall)		 strídds stríddrar strídds stríddra stríddra stríddra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 stríddi strídda strídda stríddu stríddu stríddu
accusative
(þolfall)		 strídda stríddu strídda stríddu stríddu stríddu
dative
(þágufall)		 strídda stríddu strídda stríddu stríddu stríddu
genitive
(eignarfall)		 strídda stríddu strídda stríddu stríddu stríddu

Derived terms
  • stríða gegn (“to go against”)
  • stríðinn (“teasing, mischievous”)
  • stríðni (“teasing, provocation”)

Noun

stríða

  1. indefinite genitive plural of stríð

Old Norse

Etymology 1

Related to stríð.

Adjective

stríða

  1. inflection of stríðr:
    1. positive degree strong feminine accusative singular
    2. positive degree strong masculine accusative plural
    3. positive degree weak masculine oblique singular
    4. positive degree weak feminine nominative singular
    5. positive degree weak neuter singular

Noun

stríða f (genitive stríðu)

  1. adversity
  2. hardness, austerity, severity
  3. strife

stríða n

  1. genitive plural of stríð n
Declension
  Declension of stríða (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative stríða stríðan stríður stríðurnar
accusative stríðu stríðuna stríður stríðurnar
dative stríðu stríðunni stríðum stríðunum
genitive stríðu stríðunnar stríðna stríðnanna

Etymology 2

From Proto-Germanic *strīdijaną. Cognate with English stride.

Verb

stríða

  1. (transitive, with dative) to harm
  2. to fight
Conjugation
Conjugation of stríða — active (weak class 1)
infinitive stríða
present participle stríðandi
past participle stríddr
indicative present past
1st-person singular stríði strídda
2nd-person singular stríðir stríddir
3rd-person singular stríðir stríddi
1st-person plural stríðum stríddum
2nd-person plural stríðið strídduð
3rd-person plural stríða stríddu
subjunctive present past
1st-person singular stríða strídda
2nd-person singular stríðir stríddir
3rd-person singular stríði stríddi
1st-person plural stríðim stríddim
2nd-person plural stríðið stríddið
3rd-person plural stríði stríddi
imperative present
2nd-person singular stríð, stríði
1st-person plural stríðum
2nd-person plural stríðið
Conjugation of stríða — mediopassive (weak class 1)
infinitive stríðask
present participle stríðandisk
past participle strízk
indicative present past
1st-person singular stríðumk stríddumk
2nd-person singular stríðisk stríddisk
3rd-person singular stríðisk stríddisk
1st-person plural stríðumsk stríddumsk
2nd-person plural stríðizk strídduzk
3rd-person plural stríðask stríddusk
subjunctive present past
1st-person singular stríðumk stríddumk
2nd-person singular stríðisk stríddisk
3rd-person singular stríðisk stríddisk
1st-person plural stríðimsk stríddimsk
2nd-person plural stríðizk stríddizk
3rd-person plural stríðisk stríddisk
imperative present
2nd-person singular strízk, stríðisk
1st-person plural stríðumsk
2nd-person plural stríðizk
Descendants
  • Icelandic: stríða
  • Faroese: stríða
  • Norwegian Nynorsk: stri, stride
  • Norwegian Bokmål: stri, stride

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.