stijf

Dutch

Etymology

From Middle Dutch stijf, from Old Dutch *stīf, from Proto-West Germanic *stīf, from Proto-Germanic *stīfaz.

Pronunciation

Rhymes: -ɛi̯f
Audio (file)

Adjective

stijf (comparative stijver, superlative stijfst)

stiff, rigid
Na een lange wandeling voelen mijn benen stijf aan. ― After a long walk, my legs feel stiff.

Dit materiaal is stijver dan ik had verwacht. ― This material is stiffer than I expected.

Van alle materialen die we hebben getest, was dit het stijfst. ― Of all the materials we tested, this was the stiffest.
formalistic, posh

Inflection

Inflection of stijf
uninflected	stijf
inflected	stijve
comparative	stijver
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		stijf	stijver	het stijfst het stijfste
indefinite	m./f. sing.	stijve	stijvere	stijfste
	n. sing.	stijf	stijver	stijfste
	plural	stijve	stijvere	stijfste
definite		stijve	stijvere	stijfste
partitive		stijfs	stijvers	—

Derived terms

stijf hardgras
stijf ijzerhard
stijfheid
stijfkop
stijfsel
stijve
stijve naaldvaren

Descendants

Berbice Creole Dutch: stifu
Negerhollands: stiep
→ Papiamentu: stijf (dated)
→ Sranan Tongo: steif, steifi
- → Caribbean Javanese: stéfi
- → Saramaccan: sitéifi

Verb

stijf

inflection of stijven:
1. first-person singular present indicative
2. imperative

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.