rozgłosić

Polish

Etymology

From roz- + głosić.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔzˈɡwɔ.ɕit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: roz‧gło‧sić

Verb

rozgłosić pf (imperfective rozgłaszać)

  1. (transitive) to broadcast, to make known, to publicise

Conjugation

Conjugation of rozgłosić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozgłosić
future tense 1st rozgłoszę rozgłosimy
2nd rozgłosisz rozgłosicie
3rd rozgłosi rozgłoszą
impersonal rozgłosi się
past tense 1st rozgłosiłem,
-(e)m rozgłosił
rozgłosiłam,
-(e)m rozgłosiła
rozgłosiłom,
-(e)m rozgłosiło
rozgłosiliśmy,
-(e)śmy rozgłosili
rozgłosiłyśmy,
-(e)śmy rozgłosiły
2nd rozgłosiłeś,
-(e)ś rozgłosił
rozgłosiłaś,
-(e)ś rozgłosiła
rozgłosiłoś,
-(e)ś rozgłosiło
rozgłosiliście,
-(e)ście rozgłosili
rozgłosiłyście,
-(e)ście rozgłosiły
3rd rozgłosił rozgłosiła rozgłosiło rozgłosili rozgłosiły
impersonal rozgłoszono
conditional 1st rozgłosiłbym,
bym rozgłosił
rozgłosiłabym,
bym rozgłosiła
rozgłosiłobym,
bym rozgłosiło
rozgłosilibyśmy,
byśmy rozgłosili
rozgłosiłybyśmy,
byśmy rozgłosiły
2nd rozgłosiłbyś,
byś rozgłosił
rozgłosiłabyś,
byś rozgłosiła
rozgłosiłobyś,
byś rozgłosiło
rozgłosilibyście,
byście rozgłosili
rozgłosiłybyście,
byście rozgłosiły
3rd rozgłosiłby,
by rozgłosił
rozgłosiłaby,
by rozgłosiła
rozgłosiłoby,
by rozgłosiło
rozgłosiliby,
by rozgłosili
rozgłosiłyby,
by rozgłosiły
impersonal rozgłoszono by
imperative 1st niech rozgłoszę rozgłośmy
2nd rozgłoś rozgłoście
3rd niech rozgłosi niech rozgłoszą
passive adjectival participle rozgłoszony rozgłoszona rozgłoszone rozgłoszeni rozgłoszone
anterior adverbial participle rozgłosiwszy
verbal noun rozgłoszenie

Derived terms

noun
adjective
adverb
noun
verb

Further reading

  • rozgłosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozgłosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.