punkta

See also: punktā

Icelandic

Etymology

From punktur (“dot”).

Verb

punkta (weak verb, third-person singular past indicative punktaði, supine punktað)

  1. (often used with "niður") to jot down
    Leyfðu mér að punkta þetta niður.
    Allow me to jot this down.

Conjugation
punkta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að punkta
supine
(sagnbót)		 punktað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 punktandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég punkta við punktum present
(nútíð)		 ég punkti við punktum
þú punktar þið punktið þú punktir þið punktið
hann, hún, það punktar þeir, þær, þau punkta hann, hún, það punkti þeir, þær, þau punkti
past
(þátíð)		 ég punktaði við punktuðum past
(þátíð)		 ég punktaði við punktuðum
þú punktaðir þið punktuðuð þú punktaðir þið punktuðuð
hann, hún, það punktaði þeir, þær, þau punktuðu hann, hún, það punktaði þeir, þær, þau punktuðu
imperative
(boðháttur)		 punkta (þú) punktið (þið)
Forms with appended personal pronoun
punktaðu punktiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
punktast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að punktast
supine
(sagnbót)		 punktast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 punktandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég punktast við punktumst present
(nútíð)		 ég punktist við punktumst
þú punktast þið punktist þú punktist þið punktist
hann, hún, það punktast þeir, þær, þau punktast hann, hún, það punktist þeir, þær, þau punktist
past
(þátíð)		 ég punktaðist við punktuðumst past
(þátíð)		 ég punktaðist við punktuðumst
þú punktaðist þið punktuðust þú punktaðist þið punktuðust
hann, hún, það punktaðist þeir, þær, þau punktuðust hann, hún, það punktaðist þeir, þær, þau punktuðust
imperative
(boðháttur)		 punktast (þú) punktist (þið)
Forms with appended personal pronoun
punktastu punktisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
punktaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 punktaður punktuð punktað punktaðir punktaðar punktuð
accusative
(þolfall)		 punktaðan punktaða punktað punktaða punktaðar punktuð
dative
(þágufall)		 punktuðum punktaðri punktuðu punktuðum punktuðum punktuðum
genitive
(eignarfall)		 punktaðs punktaðrar punktaðs punktaðra punktaðra punktaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 punktaði punktaða punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
accusative
(þolfall)		 punktaða punktuðu punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
dative
(þágufall)		 punktaða punktuðu punktaða punktuðu punktuðu punktuðu
genitive
(eignarfall)		 punktaða punktuðu punktaða punktuðu punktuðu punktuðu

Synonyms
  • (to jot down): skrifa (niður/hjá sér), hripa (niður)

Noun

punkta

  1. indefinite accusative plural of punktur
  2. indefinite genitive plural of punktur

Latvian

Noun

punkta m

  1. genitive singular of punkts

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

punkta n

  1. definite plural of punkt

Norwegian Nynorsk

Noun

punkta n

  1. definite plural of punkt
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.