powietrze

See also: pòwietrzé

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *povětrьje. By surface analysis, po- + wiatr + -e. First attested in the end of the 14th century.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pɔvjɛtr̝ɛ/
  • IPA(key): (15th CE) /pɔvjɛtr̝ɛ/

Noun

powietrze n (related adjective powietrzny)

  1. air (composition of the atmosphere; that which is breathed)
  2. air (one of the classical four elements)
    • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie, Krakow, page 174a:
      Xpc na (pro ne) chczal gest byl cloueka stvorzycz s pouetrza..., allecz gest gy on szeme byl stworzil presto, isbicz on byl skromny, isczy szema... naprzecif pouetrzu gest ona moczna
      [Kryst nie chciał jest był człowieka stworzyć z powietrza..., aleć jest ji on [z] ziemie był stworzył przezto, iżbyć on był skromny, iżci ziemia... naprzeciw powietrzu jest ona mocna]
  3. air, gas (that which is expelled from the anus)
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa, page 75:
      Czokolvye vzyal (sc. Jesus) podlvg czyala, to wschytko v nym gorączosczyą bylo skarmyono y vyschlo od nyego povyetrzym
      [Cokolwie wziął (sc. Jezus) podług ciała, to wszytko w nim gorącością było skarmiono i wyszło od niego powietrzym]
  4. air, atmosphere; weather (general state of the atmosphere or weather)
    • 1880 [End of the 15th century], Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, page 148:
      Oretur deum pro... aere bono..., aby... bog raczyl... dacz nam... dobre povyetrze
      [Oretur Deum pro... aere bono..., aby... Bog raczył... dać nam... dobre powietrze]
  5. wind
    Synonym: wiatr
    • 1461–1467, Sermones. Rękopiśmienne ekscerpty pochodzące z rkpsu Archiwum i Biblioteki Krakowskiej Kapituły Katedralnej o sygn. 230 (dawna sygn. 1421/108 Mns) z roku 1461-1467, page 443r:
      Povetrze ventus
      [Powietrze ventus]
    • End of the 15th century, Wokabularz petersburski I, Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu, sygn. Lat.Q.ch.XVI.33, page 8:
      Venticipium powyetrze
      [Venticipium powietrze]
  6. sky
    Synonym: niebo
  7. The meaning of this term is uncertain.
    • 1885 [c. 1500], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne, volume IV, page 748:
      Malus (ecclesie) powyetrze vel masth
      [Malus (ecclesie) powietrze vel maszt]

Derived terms

nouns
  • morowe powietrze

Descendants

  • Masurian: pozietrże
  • Polish: powietrze
  • Silesian: powietrze

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish powietrze. By surface analysis, po- + wiatr + -e.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈvjɛ.tʂɛ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pɔˈvjɛt.ʂɛ/, /pɔˈvjɛt.r̝ɛ/
  • (file)
  • (file)
  • Rhymes: -ɛtʂɛ
  • Syllabification: po‧wie‧trze

Noun

powietrze n (related adjective powietrzny)

  1. air (gases making up the atmosphere of a planet)
  2. air (apparently open space above the ground which these gasses fill)
  3. (obsolete) weather (atmospheric condition)
    Synonym: pogoda
  4. (obsolete, except in set phrases) bad air (infection; epidemic)
  5. (obsolete, pathology) paralysis (loss of movement, especially in the limbs)
    Synonym: paraliż

Declension

Derived terms

adverbs
  • na świeżym powietrzu
nouns
  • morowe powietrze
  • powietrznia
  • powietrznik
  • powietrzówa
verbs
  • powietrzyć impf
verbs
  • być jak powietrze impf
  • nie wziąć się z powietrza pf, nie brać się z powietrza impf
  • odetchnąć innym powietrzem pf, oddywać innym powietrzem impf
  • potraktować jak powietrze pf, traktować jak powietrze impf
  • powietrze uszło pf, powietrze uchodzi impf
  • wylecieć w powietrze pf, wylatywać w powietrze impf
  • zawisnąć w powietrzu pf, wisieć w powietrzu impf
  • zepsuć powietrze pf, psuć powietrze impf
adverb
  • powietrznie
nouns
  • powietrzność

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), powietrze is one of the most used words in Polish, appearing 75 times in scientific texts, 13 times in news, 3 times in essays, 31 times in fiction, and 24 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 146 times, making it the 397th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

References

  1. Ida Kurcz (1990) “powietrze”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej [Frequency dictionary of the Polish language] (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 420

Further reading

  • powietrze in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • powietrze in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “powietrze”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • Wiesław Morawski (14.04.2020) “POWIETRZE”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “powietrze”, in Słownik języka polskiego
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “powietrze”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “powietrze”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 848

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish powietrze. By surface analysis, po- + wiatr + -e.

Pronunciation

  • IPA(key): /pɔˈvjɛtʂɛ/
  • Rhymes: -ɛtʂɛ
  • Syllabification: po‧wie‧trze

Noun

powietrze n

  1. air (gases making up the atmosphere of a planet)
  2. weather (atmospheric condition)
    Synonym: pogoda

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.