plaĉi

See also: placi, plací, and płaci

Esperanto

Etymology

From Latin placeō.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈplat͡ʃi]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -at͡ʃi
  • Hyphenation: pla‧ĉi

Verb

plaĉi (present plaĉas, past plaĉis, future plaĉos, conditional plaĉus, volitive plaĉu)

  1. (intransitive) to please, to be pleasing to (usually translated into English as like with exchange of the subject and object)
    Ĉi tiu pomo plaĉas al mi. ― I like this apple. (literally, “This apple is pleasing to me.”)

Conjugation
Conjugation of plaĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense plaĉas plaĉis plaĉos
active participle plaĉanta plaĉantaj plaĉinta plaĉintaj plaĉonta plaĉontaj
acc. plaĉantan plaĉantajn plaĉintan plaĉintajn plaĉontan plaĉontajn
nominal active participle plaĉanto plaĉantoj plaĉinto plaĉintoj plaĉonto plaĉontoj
acc. plaĉanton plaĉantojn plaĉinton plaĉintojn plaĉonton plaĉontojn
adverbial active participle plaĉante plaĉinte plaĉonte
infinitive plaĉi imperative plaĉu conditional plaĉus

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.