płomień

Polish

płomienie

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *polmy.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpwɔ.mjɛɲ/
(Middle Polish) IPA^(key): /ˈpɫɔ.mjɛɲ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔmjɛɲ
Syllabification: pło‧mień

Noun

płomień m inan (diminutive płomyk)

flame (visible part of fire)

Declension

Declension of płomień

	singular	plural
nominative	płomień	płomienie
genitive	płomienia	płomieni
dative	płomieniowi	płomieniom
accusative	płomień	płomienie
instrumental	płomieniem	płomieniami
locative	płomieniu	płomieniach
vocative	płomieniu	płomienie

Derived terms

adjectives

płomienisty
płomienny

verbs

płomienieć impf
spłomienieć pf

Related terms

adverbs

płomieniście
płomiennie

nouns

płomienistość
płomienność
płomyczek

verbs

płonąć impf
spłonąć pf

Further reading

płomień in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
płomień in Polish dictionaries at PWN
Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “płomień”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
“PŁOMIEŃ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 17.09.2020

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.