ostatni

• ostatny

Inherited from Proto-Slavic *ostatьnъ. By surface analysis, ostać +‎ -ni. The reason ostatni became the default form over ostatny is due to the fact that -tń-/-dń- is easier to pronounce than -tn-/-dn-.[1] First attested in 1401.[2]

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔstatniː/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔstatni/

ostatni

1. last, final, ultimate (at the end of a series)
   • 1887 [1466], Archiwum książąt Lubartowiczów Sanguszków w Sławucie. T. 1, 1366-1506‎, volume II, Lviv, page 206:

     Ibi stetimus et fecimus... acialem scopulum et finalem al. ostatnia naroznica

     [Ibi stetimus et fecimus... acialem scopulum et finalem al. ostatnią narożnicę]

2. remaining, left, remainder
   • 1930 [c. 1455], “III Reg”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 20, 19:

     Wiszly slugy ksyøszøt wloscy y ostatnya woyska (reliquus exercitus) szla za nymy

     [Wyszli sługi książąt włości i ostatnia wojska (reliquus exercitus) szła za nimi]

3. different, other
   • 1930 [c. 1455], “I Par”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, 24, 6:

     Geden dom, gen mymo gyne bil powiszon, Eleazarow, a drugy dom, gen pod sobø myal osta[t]nye (quae sub se habebat ceteros), Ytamarowy

     [Jeden dom, jen mimo jine był powyszon, Eleazarow, a drugi dom, jen pod sobą miał osta[t]nie (quae sub se habebat ceteros), Itamarow[i]]

• Masurian: ôstatnÿ
• Polish: ostatni
• Silesian: ôstatni

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “ostatni, ostatny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• ostatny (Middle Polish)

Inherited from Old Polish ostatni. By surface analysis, ostać +‎ -ni.

• IPA^(key): /ɔˈstat.ɲi/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -atɲi
• Syllabification: o‧stat‧ni

ostatni (not comparable, derived adverb ostatnio)

1. last, final, ultimate (at the end of a series)
2. last, final, ultimate (such that there will be no other after)
3. last, most recent (having occurred the closest to the present)
4. last (lowest in quality)
5. last (farthest of all from a given quality, character, or condition; most unlikely, or least preferable)
6. (archaic, sometimes nominalized) ultimate, utmost, uttermost

   Synonyms: ostateczny, krańcowy, szczytowy

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), ostatni is one of the most used words in Polish, appearing 65 times in scientific texts, 121 times in news, 62 times in essays, 57 times in fiction, and 34 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 339 times, making it the 149th most common word in a corpus of 500,000 words.[1]

• ostatni in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ostatni in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “ostatni, ostatny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “OSTATNI”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2017 November 16
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “ostatni”, in Słownik języka polskiego‎
• Aleksander Zdanowicz (1861) “ostatni”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “ostatni”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 3, Warsaw, page 864
• ostatni in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego