oiriúnaigh
Irish
Alternative forms
- oireamhnaigh, oireamhnuigh (superseded)[1]
Verb
oiriúnaigh (present analytic oirúnaíonn, future analytic oiriúnóidh, verbal noun oiriúnú, past participle oiriúnaithe) (transitive)
Conjugation
conjugation of oiriúnaigh (second conjugation)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | oiriúnaím | oiriúnaíonn tú; oiriúnaír† |
oiriúnaíonn sé, sí | oiriúnaímid; oiriúnaíonn muid |
oiriúnaíonn sibh | oiriúnaíonn siad; oiriúnaíd† |
a oiriúnaíonn; a oiriúnaíos / a n-oiriúnaíonn*; a n-oiriúnaíos* |
oiriúnaítear |
past | d'oiriúnaigh mé; d'oiriúnaíos / oiriúnaigh mé‡; oiriúnaíos‡ |
d'oiriúnaigh tú; d'oiriúnaís / oiriúnaigh tú‡; oiriúnaís‡ |
d'oiriúnaigh sé, sí / oiriúnaigh sé, sí‡ |
d'oiriúnaíomar; d'oiriúnaigh muid / oiriúnaíomar‡; oiriúnaigh muid‡ |
d'oiriúnaigh sibh; d'oiriúnaíobhair / oiriúnaigh sibh‡; oiriúnaíobhair‡ |
d'oiriúnaigh siad; d'oiriúnaíodar / oiriúnaigh siad‡; oiriúnaíodar‡ |
a d'oiriúnaigh / ar oiriúnaigh* |
oiriúnaíodh; hoiriúnaíodh† | |
past habitual | d'oiriúnaínn / oiriúnaínn‡; n-oiriúnaínn‡‡ |
d'oiriúnaíteá / oiriúnaíteá‡; n-oiriúnaíteᇇ |
d'oiriúnaíodh sé, sí / oiriúnaíodh sé, sí‡; n-oiriúnaíodh sé, s퇇 |
d'oiriúnaímis; d'oiriúnaíodh muid / oiriúnaímis‡; oiriúnaíodh muid‡; n-oiriúnaímis‡‡; n-oiriúnaíodh muid‡‡ |
d'oiriúnaíodh sibh / oiriúnaíodh sibh‡; n-oiriúnaíodh sibh‡‡ |
d'oiriúnaídís; d'oiriúnaíodh siad / oiriúnaídís; oiriúnaíodh siad‡; n-oiriúnaídís‡‡; n-oiriúnaíodh siad‡‡ |
a d'oiriúnaíodh / a n-oiriúnaíodh* |
d'oiriúnaítí / oiriúnaítí‡; n-oiriúnaít퇇 | |
future | oiriúnóidh mé; oiriúnód; oiriúnóchaidh mé† |
oiriúnóidh tú; oiriúnóir†; oiriúnóchaidh tú† |
oiriúnóidh sé, sí; oiriúnóchaidh sé, sí† |
oiriúnóimid; oiriúnóidh muid; oiriúnóchaimid†; oiriúnóchaidh muid† |
oiriúnóidh sibh; oiriúnóchaidh sibh† |
oiriúnóidh siad; oiriúnóid†; oiriúnóchaidh siad† |
a oiriúnóidh; a oiriúnós; a oiriúnóchaidh†; a oiriúnóchas† / a n-oiriúnóidh*; a n-oiriúnós*; a n-oiriúnóchaidh*†; a n-oiriúnóchas*† |
oiriúnófar; oiriúnóchar† | |
conditional | d'oiriúnóinn; d'oiriúnóchainn† / oiriúnóinn‡; oiriúnóchainn†‡; n-oiriúnóinn‡‡; n-oiriúnóchainn†‡‡ | d'oiriúnófá; d'oiriúnóchthᆠ/ oiriúnófá‡; oiriúnóchthᆇ; n-oiriúnófᇇ; n-oiriúnóchthᆇ‡ | d'oiriúnódh sé, sí; d'oiriúnóchadh sé, sí† / oiriúnódh sé, sí‡; oiriúnóchadh sé, s톇; n-oiriúnódh sé, s퇇; n-oiriúnóchadh sé, s톇‡ | d'oiriúnóimis; d'oiriúnódh muid; d'oiriúnóchaimis†; d'oiriúnóchadh muid† / oiriúnóimis‡; oiriúnódh muid‡; oiriúnóchaimis†‡; oiriúnóchadh muid†‡; n-oiriúnóimis‡‡; n-oiriúnódh muid‡‡; n-oiriúnóchaimis†‡‡; n-oiriúnóchadh muid†‡‡ | d'oiriúnódh sibh; d'oiriúnóchadh sibh† / oiriúnódh sibh‡; oiriúnóchadh sibh†‡; n-oiriúnódh sibh‡‡; n-oiriúnóchadh sibh†‡‡ | d'oiriúnóidís; d'oiriúnódh siad; d'oiriúnóchadh siad† / oiriúnóidís‡; oiriúnódh siad‡; oiriúnóchadh siad†‡; n-oiriúnóidís‡‡; n-oiriúnódh siad‡‡; n-oiriúnóchadh siad†‡‡ | a d'oiriúnódh; a d'oiriúnóchadh† / a n-oiriúnódh*; a n-oiriúnóchadh*† |
d'oiriúnófaí; d'oiriúnóchthaí† / oiriúnófaí‡; oiriúnóchtha톇; n-oiriúnófa퇇; n-oiriúnóchtha톇‡ | |
subjunctive | present | go n-oiriúnaí mé; go n-oiriúnaíod† |
go n-oiriúnaí tú; go n-oiriúnaír† |
go n-oiriúnaí sé, sí | go n-oiriúnaímid; go n-oiriúnaí muid |
go n-oiriúnaí sibh | go n-oiriúnaí siad; go n-oiriúnaíd† |
— | go n-oiriúnaítear |
past | dá n-oiriúnaínn | dá n-oiriúnaíteá | dá n-oiriúnaíodh sé, sí | dá n-oiriúnaímis; dá n-oiriúnaíodh muid |
dá n-oiriúnaíodh sibh | dá n-oiriúnaídís; dá n-oiriúnaíodh siad |
— | dá n-oiriúnaítí | |
imperative | oiriúnaím | oiriúnaigh | oiriúnaíodh sé, sí | oiriúnaímis | oiriúnaígí; oiriúnaídh† |
oiriúnaídís | — | oiriúnaítear | |
verbal noun | oiriúnú | ||||||||
past participle | oiriúnaithe |
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)
Derived terms
- aeroiriúnaigh
- mí-oiriúnaigh
Further reading
- Dinneen, Patrick S. (1904) “oireaṁnuiġim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 530
- Ó Dónaill, Niall (1977) “oiriúnaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Alternative forms
- oireamhnaigh (superseded)
Adjective
oiriúnaigh
- inflection of oiriúnach:
- masculine genitive singular
- (archaic, dialectal) feminine dative singular
Mutation
Irish mutation | |||
---|---|---|---|
Radical | Eclipsis | with h-prothesis | with t-prothesis |
oiriúnaigh | n-oiriúnaigh | hoiriúnaigh | not applicable |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- “oiriúnaigh”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.