naskoczyć

Polish

Etymology

From na- +‎ skoczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈskɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧sko‧czyć

Verb

naskoczyć pf (imperfective naskakiwać)

  1. (intransitive) to jump onto [+ na (accusative) = onto something]
  2. (intransitive) to go off, to snap, to bite the head off [+ na (accusative) = at someone]

Conjugation
Conjugation of naskoczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naskoczyć
future tense 1st naskoczę naskoczymy
2nd naskoczysz naskoczycie
3rd naskoczy naskoczą
impersonal naskoczy się
past tense 1st naskoczyłem,
-(e)m naskoczył		 naskoczyłam,
-(e)m naskoczyła		 naskoczyłom,
-(e)m naskoczyło		 naskoczyliśmy,
-(e)śmy naskoczyli		 naskoczyłyśmy,
-(e)śmy naskoczyły
2nd naskoczyłeś,
-(e)ś naskoczył		 naskoczyłaś,
-(e)ś naskoczyła		 naskoczyłoś,
-(e)ś naskoczyło		 naskoczyliście,
-(e)ście naskoczyli		 naskoczyłyście,
-(e)ście naskoczyły
3rd naskoczył naskoczyła naskoczyło naskoczyli naskoczyły
impersonal naskoczono
conditional 1st naskoczyłbym,
bym naskoczył		 naskoczyłabym,
bym naskoczyła		 naskoczyłobym,
bym naskoczyło		 naskoczylibyśmy,
byśmy naskoczyli		 naskoczyłybyśmy,
byśmy naskoczyły
2nd naskoczyłbyś,
byś naskoczył		 naskoczyłabyś,
byś naskoczyła		 naskoczyłobyś,
byś naskoczyło		 naskoczylibyście,
byście naskoczyli		 naskoczyłybyście,
byście naskoczyły
3rd naskoczyłby,
by naskoczył		 naskoczyłaby,
by naskoczyła		 naskoczyłoby,
by naskoczyło		 naskoczyliby,
by naskoczyli		 naskoczyłyby,
by naskoczyły
impersonal naskoczono by
imperative 1st niech naskoczę naskoczmy
2nd naskocz naskoczcie
3rd niech naskoczy niech naskoczą
anterior adverbial participle naskoczywszy
verbal noun naskoczenie

Further reading
  • naskoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naskoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.