megna
See also: Megna
Icelandic
Etymology
From Old Norse megna, from Proto-Germanic *maginōną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɛkna/
- Rhymes: -ɛkna
Verb
megna (weak verb, third-person singular past indicative megnaði, supine megnað)
Conjugation
megna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að megna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
megnað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
megnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég megna | við megnum | present (nútíð) |
ég megni | við megnum |
| þú megnar | þið megnið | þú megnir | þið megnið | ||
| hann, hún, það megnar | þeir, þær, þau megna | hann, hún, það megni | þeir, þær, þau megni | ||
| past (þátíð) |
ég megnaði | við megnuðum | past (þátíð) |
ég megnaði | við megnuðum |
| þú megnaðir | þið megnuðuð | þú megnaðir | þið megnuðuð | ||
| hann, hún, það megnaði | þeir, þær, þau megnuðu | hann, hún, það megnaði | þeir, þær, þau megnuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
megna (þú) | megnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| megnaðu | megniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.