leggja
Faroese
Etymology
From Old Norse leggja, from Proto-Germanic *lagjaną.
Verb
leggja (third person singular past indicative legði, third person plural past indicative løgdu, supine lagt)
Conjugation
Conjugation of leggja (group v-20) | ||
---|---|---|
infinitive | leggja | |
supine | lagt | |
participle (a8)1 | leggjandi | lagdur |
present | past | |
first singular | leggi | legði |
second singular | leggur | legði |
third singular | leggur | legði |
plural | leggja | løgdu |
imperative | ||
singular | leggj! | |
plural | leggjið! | |
1Only the past participle being declined. |
leggja aftrat
- to add
Icelandic
Etymology
From Old Norse leggja, from Proto-Germanic *lagjaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlɛcːa/
- Rhymes: -ɛcːa
Verb
leggja (weak verb, third-person singular past indicative lagði, supine lagt)
- (transitive, governs the accusative) to lay, to put
- Leggðu bókina niður.
- Put the book down.
- (transitive, governs the accusative) to lay (stones, tiles, a road), to pave
- Að leggja hellur.
- To pave.
- Að leggja veg.
- To pave a road.
- (transitive, governs the accusative) to jab, thrust
- (transitive, intransitive, governs the dative) to park (a vehicle)
- Ég kann ekki að leggja.
- I don't know how to park.
- Hvernig gekk að leggja bílnum?
- How did parking the car go?
- (impersonal, with dative) to cover with ice, freeze over
- Tjörnina lagði.
- The lake froze over.
- (impersonal, with dative, of smoke, smell, etc.) to waft (over an area, room, etc.)
- Reykinn lagði um húsið.
- The smoke filled the house.
Conjugation
This verb needs an inflection-table template.
Derived terms
- leggja að einhverjum að gera
- leggja að veði
- leggja að velli
- leggja af
- leggja af mörkum
- leggja af stað
- leggja aftur
- leggja á
- leggja áherslu á
- leggja á minnið
- leggja á vöru
- leggja beisli við hest
- leggja frá landi
- leggja frá sér
- leggja fyrir
- leggja fyrir sig
- leggja hatur á
- leggja hendur á
- leggja inn
- leggja í
- leggja í hann
- leggja í sölurnar
- leggja í vana sinn
- leggja land undir fót
- leggja lag sitt við
- leggja mikið á sig
- leggja mikið upp úr
- leggja niður
- leggja niður fyrir sér
- leggja niður matvæli
- leggja orð í belg
- leggja rækt við
- leggja saman
- leggja sér til munns
- leggja sig
- leggja sig fram
- leggja sig í líma
- leggja sig niður við
- leggjast
- leggja stein í götu
- leggjast illa í
- leggja til
- leggja til hliðar
- leggja til málanna
- leggja undir
- leggja undir sig land
- leggja upp
- leggja upp laupana
- leggja út
- leggja út af
- leggja út í
- leggja út peninga
- lagning
- undir hælinn lagt, vera undir hælinn lagt
- leggja í gegn
See also
Norwegian Nynorsk
Etymology
From Old Norse leggja (“lay, put, place”), from Proto-Germanic *lagjaną. Akin to English lay.
Pronunciation
- IPA(key): /²lɛjːɑ/, /²lɛɟ͡ʝːɑ/, /²lɛʝːɑ/
Verb
leggja (present tense legg, past tense la, past participle lagt, passive infinitive leggjast, present participle leggjande, imperative legg)
- lay; put something in a horizontal position
- Eg legg det her.
- I'll put it here.
- to build, make.
- to spread out.
leggja att
- to leave, leave behind
- Eg legg att nokon bøker som eg ikkje treng meir.
- I will leave (behind) some books that I don't need anymore.
- Eg legg att nokon bøker som eg ikkje treng meir.
Derived terms
References
- “leggja” in The Nynorsk Dictionary.
Old Norse
Etymology 1
From Proto-Germanic *lagjaną (“to lay, place”). Cognate with Old English lecgan, Old Frisian ledza, lega, leia, Old Saxon leggian, Old Dutch leggen, Old High German leggen, Gothic 𐌻𐌰𐌲𐌾𐌰𐌽 (lagjan).
Conjugation
infinitive | leggja | |
---|---|---|
present participle | leggjandi | |
past participle | lagðr, lagiðr, laginn | |
indicative | present | past |
1st-person singular | legg | lagða |
2nd-person singular | leggr | lagðir |
3rd-person singular | leggr | lagði |
1st-person plural | leggjum | lǫgðum |
2nd-person plural | leggið | lǫgðuð |
3rd-person plural | leggja | lǫgðu |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | leggja | legða |
2nd-person singular | leggir | legðir |
3rd-person singular | leggi | legði |
1st-person plural | leggim | legðim |
2nd-person plural | leggið | legðið |
3rd-person plural | leggi | legði |
imperative | present | |
2nd-person singular | legg | |
1st-person plural | leggjum | |
2nd-person plural | leggið |
infinitive | leggjask | |
---|---|---|
present participle | leggjandisk | |
past participle | lagzk, lagizk | |
indicative | present | past |
1st-person singular | leggjumk | lǫgðumk |
2nd-person singular | leggsk | lagðisk |
3rd-person singular | leggsk | lagðisk |
1st-person plural | leggjumsk | lǫgðumsk |
2nd-person plural | leggizk | lǫgðuzk |
3rd-person plural | leggjask | lǫgðusk |
subjunctive | present | past |
1st-person singular | leggjumk | legðumk |
2nd-person singular | leggisk | legðisk |
3rd-person singular | leggisk | legðisk |
1st-person plural | leggimsk | legðimsk |
2nd-person plural | leggizk | legðizk |
3rd-person plural | leggisk | legðisk |
imperative | present | |
2nd-person singular | leggsk | |
1st-person plural | leggjumsk | |
2nd-person plural | leggizk |
Descendants
References
- “leggja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press