kuś

Probably from kur with unattested meaning “penis” (compare Kashubian kùrc, Serbo-Croatian ку̏рац／kȕrac) + -ś.[1] Orignally “(little) penis” (attested since Middle Polish) > “young boy” (compare dialectal Polish kusiu (“little boy”)). Compare Belarusian ку́сік (kúsik, “penis”, childish).

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ku(ː)ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /kuɕ/

kuś m animacy unattested

1. apprentice baker
   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎, Lubiń, page 36:

     Ciniflos kvs, kvchczyk, quasi in cinerem flans

     [Ciniflos kuś, kuchcik, quasi in cinerem flans]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “kuś”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• IPA^(key): /kuɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uɕ
• Syllabification: kuś

Inherited from Old Polish kuś. By surface analysis, kur +‎ -ś.

kuś m animal

1. (archaic) cock, dick (penis)

See the etymology of the corresponding lemma form.

kuś

1. second-person singular imperative of kusić

• kuś in Polish dictionaries at PWN