komando

Czech

Noun

komando n

  1. commando

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Esperanto

Etymology

From komandi + -o.

Pronunciation

  • IPA(key): [koˈmando]
  • Rhymes: -ando
  • Hyphenation: ko‧man‧do

Noun

komando (accusative singular komandon, plural komandoj, accusative plural komandojn)

  1. command

Indonesian

Pronunciation

  • IPA(key): [koˈman.do]
  • Hyphenation: ko‧man‧do

Etymology 1

From Dutch commando, from Spanish comando, from Latin commandare, from Latin commendare.

Noun

komando (first-person possessive komandoku, second-person possessive komandomu, third-person possessive komandonya)

  1. command, order, imperative
    Synonyms: aba-aba, perintah

Etymology 2

Semantic loan from English commando (small fighting force).

Noun

komando (first-person possessive komandoku, second-person possessive komandomu, third-person possessive komandonya)

  1. commando, a small fighting force specially trained for making quick destructive raids against enemy-held areas.

Further reading

Polish

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔˈman.dɔ/
  • (file)
  • Rhymes: -andɔ
  • Syllabification: ko‧man‧do

Etymology 1

Borrowed from English commando, from Afrikaans kommando, from Portuguese comando, from Late Latin *commandare, from Latin commendāre.

Noun

komando n

  1. (military) commando (small fighting force)
adjective
nouns

Etymology 2

Borrowed from German Kommando, from Italian comando.

Noun

komando n

  1. (historical, Nazism) Kommando (basic unit of organization of forced labourers in Nazi concentration camps)
Declension

Further reading

  • komando in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • komando in Polish dictionaries at PWN

Turkish

Etymology

Borrowed from English commando, from Afrikaans kommando.

Pronunciation

  • IPA(key): [kɔˈmɑn.do]
  • Hyphenation: ko‧man‧do

Noun

komando (definite accusative komandoyu, plural komandolar)

  1. commando

Declension

Inflection
Nominative komando
Definite accusative komandoyu
Singular Plural
Nominative komando komandolar
Definite accusative komandoyu komandoları
Dative komandoya komandolara
Locative komandoda komandolarda
Ablative komandodan komandolardan
Genitive komandonun komandoların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular komandom komandolarım
2nd singular komandon komandoların
3rd singular komandosu komandoları
1st plural komandomuz komandolarımız
2nd plural komandonuz komandolarınız
3rd plural komandoları komandoları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular komandomu komandolarımı
2nd singular komandonu komandolarını
3rd singular komandosunu komandolarını
1st plural komandomuzu komandolarımızı
2nd plural komandonuzu komandolarınızı
3rd plural komandolarını komandolarını
Dative
Singular Plural
1st singular komandoma komandolarıma
2nd singular komandona komandolarına
3rd singular komandosuna komandolarına
1st plural komandomuza komandolarımıza
2nd plural komandonuza komandolarınıza
3rd plural komandolarına komandolarına
Locative
Singular Plural
1st singular komandomda komandolarımda
2nd singular komandonda komandolarında
3rd singular komandosunda komandolarında
1st plural komandomuzda komandolarımızda
2nd plural komandonuzda komandolarınızda
3rd plural komandolarında komandolarında
Ablative
Singular Plural
1st singular komandomdan komandolarımdan
2nd singular komandondan komandolarından
3rd singular komandosundan komandolarından
1st plural komandomuzdan komandolarımızdan
2nd plural komandonuzdan komandolarınızdan
3rd plural komandolarından komandolarından
Genitive
Singular Plural
1st singular komandomun komandolarımın
2nd singular komandonun komandolarının
3rd singular komandosunun komandolarının
1st plural komandomuzun komandolarımızın
2nd plural komandonuzun komandolarınızın
3rd plural komandolarının komandolarının
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.