klappa

Icelandic

Etymology

From Old Norse klappa, from Proto-Germanic *klappōną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈklahpa/
    Rhymes: -ahpa

Verb

klappa (weak verb, third-person singular past indicative klappaði, supine klappað)

  1. (transitive, with dative) to pat
  2. (transitive, with dative) to chisel, to hew

Conjugation
klappa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að klappa
supine
(sagnbót)		 klappað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 klappandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég klappa við klöppum present
(nútíð)		 ég klappi við klöppum
þú klappar þið klappið þú klappir þið klappið
hann, hún, það klappar þeir, þær, þau klappa hann, hún, það klappi þeir, þær, þau klappi
past
(þátíð)		 ég klappaði við klöppuðum past
(þátíð)		 ég klappaði við klöppuðum
þú klappaðir þið klöppuðuð þú klappaðir þið klöppuðuð
hann, hún, það klappaði þeir, þær, þau klöppuðu hann, hún, það klappaði þeir, þær, þau klöppuðu
imperative
(boðháttur)		 klappa (þú) klappið (þið)
Forms with appended personal pronoun
klappaðu klappiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klappast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að klappast
supine
(sagnbót)		 klappast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 klappandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég klappast við klöppumst present
(nútíð)		 ég klappist við klöppumst
þú klappast þið klappist þú klappist þið klappist
hann, hún, það klappast þeir, þær, þau klappast hann, hún, það klappist þeir, þær, þau klappist
past
(þátíð)		 ég klappaðist við klöppuðumst past
(þátíð)		 ég klappaðist við klöppuðumst
þú klappaðist þið klöppuðust þú klappaðist þið klöppuðust
hann, hún, það klappaðist þeir, þær, þau klöppuðust hann, hún, það klappaðist þeir, þær, þau klöppuðust
imperative
(boðháttur)		 klappast (þú) klappist (þið)
Forms with appended personal pronoun
klappastu klappisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klappaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 klappaður klöppuð klappað klappaðir klappaðar klöppuð
accusative
(þolfall)		 klappaðan klappaða klappað klappaða klappaðar klöppuð
dative
(þágufall)		 klöppuðum klappaðri klöppuðu klöppuðum klöppuðum klöppuðum
genitive
(eignarfall)		 klappaðs klappaðrar klappaðs klappaðra klappaðra klappaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 klappaði klappaða klappaða klöppuðu klöppuðu klöppuðu
accusative
(þolfall)		 klappaða klöppuðu klappaða klöppuðu klöppuðu klöppuðu
dative
(þágufall)		 klappaða klöppuðu klappaða klöppuðu klöppuðu klöppuðu
genitive
(eignarfall)		 klappaða klöppuðu klappaða klöppuðu klöppuðu klöppuðu

Derived terms
  • klappa saman lófum ("to clap (one's) hands")
  • klappa fyrir ("to applaud")

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Verb

klappa

  1. inflection of klappe:
    1. simple past
    2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Old Norse klappa. Akin to English clap.

Pronunciation
  • IPA(key): /²klɑpːɑ/

Verb

klappa (present tense klappar, past tense klappa, past participle klappa, passive infinitive klappast, present participle klappande, imperative klappa/klapp)

  1. to clap (strike the palms of the hands together, applaud)
  2. to clap (to bring two surfaces together forcefully)
  3. to pat (gently tap the flat of one's hand on a person or thing)
  4. to stroke (e.g. to pet an animal)

References

Swedish

Etymology

From klappa (“to clap”), from Old Norse klappa, from Proto-Germanic *klappōną.

Pronunciation
  • audio(file)

Noun

klappa c

  1. a clapperboard

Declension
Declension of klappa 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative klappa klappan klappor klapporna
Genitive klappas klappans klappors klappornas

Verb

klappa (present klappar, preterite klappade, supine klappat, imperative klappa)

  1. to pat (someone on the shoulder), to pet (a cat)
  2. to clap (hands)

Conjugation
Conjugation of klappa (weak)
Active Passive
Infinitive klappa klappas
Supine klappat klappats
Imperative klappa —
Imper. plural1 klappen —
Present Past Present Past
Indicative klappar klappade klappas klappades
Ind. plural1 klappa klappade klappas klappades
Subjunctive2 klappe klappade klappes klappades
Participles
Present participle klappande
Past participle klappad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.