kóma

See also: koma, Koma, and kòma

Czech

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkoːma]

Noun

kóma n

  1. coma (deep sleep)
    Synonym: bezvědomí

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Further reading
  • kóma in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • kóma in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • kóma in Internetová jazyková příručka

Hungarian

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈkoːmɒ]
  • Hyphenation: kó‧ma
  • Rhymes: -mɒ

Noun

kóma (plural kómák)

  1. coma (deep sleep)

Declension
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative kóma kómák
accusative kómát kómákat
dative kómának kómáknak
instrumental kómával kómákkal
causal-final kómáért kómákért
translative kómává kómákká
terminative kómáig kómákig
essive-formal kómaként kómákként
essive-modal — —
inessive kómában kómákban
superessive kómán kómákon
adessive kómánál kómáknál
illative kómába kómákba
sublative kómára kómákra
allative kómához kómákhoz
elative kómából kómákból
delative kómáról kómákról
ablative kómától kómáktól
non-attributive
possessive - singular		 kómáé kómáké
non-attributive
possessive - plural		 kómáéi kómákéi
Possessive forms of kóma
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. kómám kómáim
2nd person sing. kómád kómáid
3rd person sing. kómája kómái
1st person plural kómánk kómáink
2nd person plural kómátok kómáitok
3rd person plural kómájuk kómáik

Lingala

Etymology 1

From Dutch komma or English comma.

Noun

kóma class 9 (plural kóma class 10, colloquial plural bakóma class 2)

  1. comma

Verb

-kóma (infinitive kokóma)

  1. to arrive
  2. to become

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.