jafna

See also: Jafna

Icelandic

Etymology

Inherited from Old Norse jafna

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈjapna/
    Rhymes: -apna

Noun

jafna f (genitive singular jöfnu, nominative plural jöfnur)

  1. (mathematics) an equation
    er ekki flókin jafna.
    is not a complex equation.

Declension
declension of jafna
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative jafna jafnan jöfnur jöfnurnar
accusative jöfnu jöfnuna jöfnur jöfnurnar
dative jöfnu jöfnunni jöfnum jöfnunum
genitive jöfnu jöfnunnar jafna jafnanna

Derived terms
Derived terms
  • aljafna
  • deildajafna (differential equation)
  • diffurjafna (differential equation)
  • efnajafna
  • heildajafna (integral equation)
  • línuleg jafna (linear equation)
  • tegurjafna (integral equation)

Verb

jafna (weak verb, third-person singular past indicative jafnaði, supine jafnað)

  1. to equalise, level, even up, even out (make equal)
  2. to level, even, even out (make flat)
  3. (sports) to tie (to score points so as to have an equal score to that of the opponent)

Conjugation
jafna — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að jafna
supine
(sagnbót)		 jafnað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 jafnandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég jafna við jöfnum present
(nútíð)		 ég jafni við jöfnum
þú jafnar þið jafnið þú jafnir þið jafnið
hann, hún, það jafnar þeir, þær, þau jafna hann, hún, það jafni þeir, þær, þau jafni
past
(þátíð)		 ég jafnaði við jöfnuðum past
(þátíð)		 ég jafnaði við jöfnuðum
þú jafnaðir þið jöfnuðuð þú jafnaðir þið jöfnuðuð
hann, hún, það jafnaði þeir, þær, þau jöfnuðu hann, hún, það jafnaði þeir, þær, þau jöfnuðu
imperative
(boðháttur)		 jafna (þú) jafnið (þið)
Forms with appended personal pronoun
jafnaðu jafniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
jafnast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að jafnast
supine
(sagnbót)		 jafnast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 jafnandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég jafnast við jöfnumst present
(nútíð)		 ég jafnist við jöfnumst
þú jafnast þið jafnist þú jafnist þið jafnist
hann, hún, það jafnast þeir, þær, þau jafnast hann, hún, það jafnist þeir, þær, þau jafnist
past
(þátíð)		 ég jafnaðist við jöfnuðumst past
(þátíð)		 ég jafnaðist við jöfnuðumst
þú jafnaðist þið jöfnuðust þú jafnaðist þið jöfnuðust
hann, hún, það jafnaðist þeir, þær, þau jöfnuðust hann, hún, það jafnaðist þeir, þær, þau jöfnuðust
imperative
(boðháttur)		 jafnast (þú) jafnist (þið)
Forms with appended personal pronoun
jafnastu jafnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
jafnaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 jafnaður jöfnuð jafnað jafnaðir jafnaðar jöfnuð
accusative
(þolfall)		 jafnaðan jafnaða jafnað jafnaða jafnaðar jöfnuð
dative
(þágufall)		 jöfnuðum jafnaðri jöfnuðu jöfnuðum jöfnuðum jöfnuðum
genitive
(eignarfall)		 jafnaðs jafnaðrar jafnaðs jafnaðra jafnaðra jafnaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 jafnaði jafnaða jafnaða jöfnuðu jöfnuðu jöfnuðu
accusative
(þolfall)		 jafnaða jöfnuðu jafnaða jöfnuðu jöfnuðu jöfnuðu
dative
(þágufall)		 jafnaða jöfnuðu jafnaða jöfnuðu jöfnuðu jöfnuðu
genitive
(eignarfall)		 jafnaða jöfnuðu jafnaða jöfnuðu jöfnuðu jöfnuðu

Synonyms
  • (to make flat): slétta
  • (tie): gera jafntefli

Derived terms
  • jafna við jörðu

Old Norse

Etymology

Related to Proto-Germanic *ebnaz. Cognate with English even. (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

jafna

  1. to even

Conjugation
Conjugation of jafna — active (weak class 2)
infinitive jafna
present participle jafnandi
past participle jafnaðr
indicative present past
1st-person singular jafna jafnaða
2nd-person singular jafnar jafnaðir
3rd-person singular jafnar jafnaði
1st-person plural jǫfnum jǫfnuðum
2nd-person plural jafnið jǫfnuðuð
3rd-person plural jafna jǫfnuðu
subjunctive present past
1st-person singular jafna jafnaða
2nd-person singular jafnir jafnaðir
3rd-person singular jafni jafnaði
1st-person plural jafnim jafnaðim
2nd-person plural jafnið jafnaðið
3rd-person plural jafni jafnaði
imperative present
2nd-person singular jafna
1st-person plural jǫfnum
2nd-person plural jafnið
Conjugation of jafna — mediopassive (weak class 2)
infinitive jafnask
present participle jafnandisk
past participle jafnazk
indicative present past
1st-person singular jǫfnumk jǫfnuðumk
2nd-person singular jafnask jafnaðisk
3rd-person singular jafnask jafnaðisk
1st-person plural jǫfnumsk jǫfnuðumsk
2nd-person plural jafnizk jǫfnuðuzk
3rd-person plural jafnask jǫfnuðusk
subjunctive present past
1st-person singular jǫfnumk jǫfnuðumk
2nd-person singular jafnisk jafnaðisk
3rd-person singular jafnisk jafnaðisk
1st-person plural jafnimsk jafnaðimsk
2nd-person plural jafnizk jafnaðizk
3rd-person plural jafnisk jafnaðisk
imperative present
2nd-person singular jafnask
1st-person plural jǫfnumsk
2nd-person plural jafnizk

Descendants
  • Danish: jævne
  • Icelandic: jafna
  • Norwegian Nynorsk: jamna
    • → Norwegian Bokmål: jamne
  • Swedish: jämna

Noun

jafna f (genitive jǫfnu)

  1. level ground

Declension
  Declension of jafna (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative jafna jafnan jǫfnur jǫfnurnar
accusative jǫfnu jǫfnuna jǫfnur jǫfnurnar
dative jǫfnu jǫfnunni jǫfnum jǫfnunum
genitive jǫfnu jǫfnunnar jafna jafnanna

Adjective

jafna

  1. positive degree strong feminine accusative singular of jafn
  2. positive degree strong masculine accusative masculine of jafn
  3. positive degree strong all genders genitive plural of jafn
  4. positive degree weak masculine oblique cases singular of jafn
  5. positive degree weak feminine nominative singular of jafn
  6. positive degree weak neuter all cases singular of jafn

References
  • “jafna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.