iða

See also: Appendix:Variations of "ida"

Icelandic

Etymology

From Proto-Germanic *idōną (“to move about restlessly”), from Proto-Indo-European *h₁i-t-eh₂-ie-, probably from *h₁éyti (“to go”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɪːða/
    Rhymes: -ɪːða
    Homophones: Iða

Noun

iða f (genitive singular iðu, nominative plural iður)

  1. whirlpool, eddy

Declension
declension of iða
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative iða iðan iður iðurnar
accusative iðu iðuna iður iðurnar
dative iðu iðunni iðum iðunum
genitive iðu iðunnar iða/iðna iðanna/iðnanna

Verb

iða (weak verb, third-person singular past indicative iðaði, supine iðað)

  1. to move constantly, restlessly

Conjugation
iða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að iða
supine
(sagnbót)		 iðað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 iðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég iða við iðum present
(nútíð)		 ég iði við iðum
þú iðar þið iðið þú iðir þið iðið
hann, hún, það iðar þeir, þær, þau iða hann, hún, það iði þeir, þær, þau iði
past
(þátíð)		 ég iðaði við iðuðum past
(þátíð)		 ég iðaði við iðuðum
þú iðaðir þið iðuðuð þú iðaðir þið iðuðuð
hann, hún, það iðaði þeir, þær, þau iðuðu hann, hún, það iðaði þeir, þær, þau iðuðu
imperative
(boðháttur)		 iða (þú) iðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
iðaðu iðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

References
  • Kroonen, Guus (2013) “idojan-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 269
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.