hrúga
Icelandic
Etymology
From Old Norse hrúga, from Proto-Germanic *hrūgǭ.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈr̥uːa/
- Rhymes: -uːa
Declension
Verb
hrúga (weak verb, third-person singular past indicative hrúgaði, supine hrúgað)
- (transitive, with dative) to heap, throw in a heap
Conjugation
hrúga — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hrúga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrúgað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrúgandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hrúga | við hrúgum | present (nútíð) |
ég hrúgi | við hrúgum |
| þú hrúgar | þið hrúgið | þú hrúgir | þið hrúgið | ||
| hann, hún, það hrúgar | þeir, þær, þau hrúga | hann, hún, það hrúgi | þeir, þær, þau hrúgi | ||
| past (þátíð) |
ég hrúgaði | við hrúguðum | past (þátíð) |
ég hrúgaði | við hrúguðum |
| þú hrúgaðir | þið hrúguðuð | þú hrúgaðir | þið hrúguðuð | ||
| hann, hún, það hrúgaði | þeir, þær, þau hrúguðu | hann, hún, það hrúgaði | þeir, þær, þau hrúguðu | ||
| imperative (boðháttur) |
hrúga (þú) | hrúgið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrúgaðu | hrúgiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hrúgast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hrúgast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hrúgast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hrúgandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég hrúgast | við hrúgumst | present (nútíð) |
ég hrúgist | við hrúgumst |
| þú hrúgast | þið hrúgist | þú hrúgist | þið hrúgist | ||
| hann, hún, það hrúgast | þeir, þær, þau hrúgast | hann, hún, það hrúgist | þeir, þær, þau hrúgist | ||
| past (þátíð) |
ég hrúgaðist | við hrúguðumst | past (þátíð) |
ég hrúgaðist | við hrúguðumst |
| þú hrúgaðist | þið hrúguðust | þú hrúgaðist | þið hrúguðust | ||
| hann, hún, það hrúgaðist | þeir, þær, þau hrúguðust | hann, hún, það hrúgaðist | þeir, þær, þau hrúguðust | ||
| imperative (boðháttur) |
hrúgast (þú) | hrúgist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hrúgastu | hrúgisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hrúgaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hrúgaður | hrúguð | hrúgað | hrúgaðir | hrúgaðar | hrúguð | |
| accusative (þolfall) |
hrúgaðan | hrúgaða | hrúgað | hrúgaða | hrúgaðar | hrúguð | |
| dative (þágufall) |
hrúguðum | hrúgaðri | hrúguðu | hrúguðum | hrúguðum | hrúguðum | |
| genitive (eignarfall) |
hrúgaðs | hrúgaðrar | hrúgaðs | hrúgaðra | hrúgaðra | hrúgaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
hrúgaði | hrúgaða | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
| accusative (þolfall) |
hrúgaða | hrúguðu | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
| dative (þágufall) |
hrúgaða | hrúguðu | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
| genitive (eignarfall) |
hrúgaða | hrúguðu | hrúgaða | hrúguðu | hrúguðu | hrúguðu | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.