grípa

See also: gripa and gripă

Icelandic

Etymology

From Old Norse grípa, from Proto-Germanic *grīpaną, from Proto-Indo-European *gʰreyb- (“to grasp, grab”). Cognate with Norwegian gripe, Swedish gripa, Danish gribe, English gripe, Dutch grijpen, German greifen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkriːpa/
    Rhymes: -iːpa

Verb

grípa (strong verb, third-person singular past indicative greip, third-person plural past indicative gripu, supine gripið)

  1. to catch an object
    að grípa bolta ― to catch a ball (that has been thrown)
    að grípa á lofti ― to catch an object before it touches the ground
  2. to grab, clasp, grip, grasp
    Gríptu í höndina mína. ― Grab my hand!
    Hann greip tækifærið. ― He seized the opportunity.
  3. to catch someone in the act
    grípa einhvern glóðvolgan ― catch someone red-handed
  4. to arrest someone
  5. to grasp (understand)

Conjugation
grípa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að grípa
supine
(sagnbót)		 gripið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 grípandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég gríp við grípum present
(nútíð)		 ég grípi við grípum
þú grípur þið grípið þú grípir þið grípið
hann, hún, það grípur þeir, þær, þau grípa hann, hún, það grípi þeir, þær, þau grípi
past
(þátíð)		 ég greip við gripum past
(þátíð)		 ég gripi við gripum
þú greipst þið gripuð þú gripir þið gripuð
hann, hún, það greip þeir, þær, þau gripu hann, hún, það gripi þeir, þær, þau gripu
imperative
(boðháttur)		 gríp (þú) grípið (þið)
Forms with appended personal pronoun
gríptu grípiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
grípast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að grípast
supine
(sagnbót)		 gripist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 grípandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég grípst við grípumst present
(nútíð)		 ég grípist við grípumst
þú grípst þið grípist þú grípist þið grípist
hann, hún, það grípst þeir, þær, þau grípast hann, hún, það grípist þeir, þær, þau grípist
past
(þátíð)		 ég greipst við gripumst past
(þátíð)		 ég gripist við gripumst
þú greipst þið gripust þú gripist þið gripust
hann, hún, það greipst þeir, þær, þau gripust hann, hún, það gripist þeir, þær, þau gripust
imperative
(boðháttur)		 grípst (þú) grípist (þið)
Forms with appended personal pronoun
grípstu grípisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
gripinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gripinn gripin gripið gripnir gripnar gripin
accusative
(þolfall)		 gripinn gripna gripið gripna gripnar gripin
dative
(þágufall)		 gripnum gripinni gripnu gripnum gripnum gripnum
genitive
(eignarfall)		 gripins gripinnar gripins gripinna gripinna gripinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 gripni gripna gripna gripnu gripnu gripnu
accusative
(þolfall)		 gripna gripnu gripna gripnu gripnu gripnu
dative
(þágufall)		 gripna gripnu gripna gripnu gripnu gripnu
genitive
(eignarfall)		 gripna gripnu gripna gripnu gripnu gripnu

Derived terms
  • grípa fram í (“to interrupt someone speaking”)
  • grípa í tómt (“for nothing to be there when one goes to get it”)
  • grípa til einhvers (“to resort to something”)
  • grípa gæsina meðan hún gefst (“to use an opportunity while it lasts”)
  • grípa einhvern glóðvolgan (“catch someone red-handed”)

References

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *grīpaną.

Verb

grípa (singular past indicative greip, plural past indicative gripu, past participle gripinn)

  1. to grab

Conjugation
Conjugation of grípa — active (strong class 1)
infinitive grípa
present participle grípandi
past participle gripinn
indicative present past
1st-person singular gríp greip
2nd-person singular grípr greipt
3rd-person singular grípr greip
1st-person plural grípum gripum
2nd-person plural grípið gripuð
3rd-person plural grípa gripu
subjunctive present past
1st-person singular grípa gripa
2nd-person singular grípir gripir
3rd-person singular grípi gripi
1st-person plural grípim gripim
2nd-person plural grípið gripið
3rd-person plural grípi gripi
imperative present
2nd-person singular gríp
1st-person plural grípum
2nd-person plural grípið
Conjugation of grípa — mediopassive (strong class 1)
infinitive grípask
present participle grípandisk
past participle gripizk
indicative present past
1st-person singular grípumk gripumk
2nd-person singular grípsk greipzk
3rd-person singular grípsk greipsk
1st-person plural grípumsk gripumsk
2nd-person plural grípizk gripuzk
3rd-person plural grípask gripusk
subjunctive present past
1st-person singular grípumk gripumk
2nd-person singular grípisk gripisk
3rd-person singular grípisk gripisk
1st-person plural grípimsk gripimsk
2nd-person plural grípizk gripizk
3rd-person plural grípisk gripisk
imperative present
2nd-person singular grípsk
1st-person plural grípumsk
2nd-person plural grípizk

Descendants
  • Icelandic: grípa
  • Faroese: grípa
  • Norwegian Bokmål: gripe
  • Norwegian Nynorsk: gripa
  • Old Swedish: grīpa
  • Danish: gribe
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.