fagna
See also: fägna
Faroese
Verb
fagna (third person singular past indicative fagnaði, third person plural past indicative fagnað, supine fagnað)
- to welcome
Conjugation
| Conjugation of fagna (group v-30) | ||
|---|---|---|
| infinitive | fagna | |
| supine | fagnað | |
| participle (a6)1 | fagnandi | fagnaður |
| present | past | |
| first singular | fagni | fagnaði |
| second singular | fagnar | fagnaði |
| third singular | fagnar | fagnaði |
| plural | fagna | fagnaðu |
| imperative | ||
| singular | fagna! | |
| plural | fagnið! | |
| 1Only the past participle being declined. | ||
Icelandic
Etymology
From Old Norse fagna, from Proto-Germanic *faginōną.
Verb
fagna (weak verb, third-person singular past indicative fagnaði, supine fagnað)
Conjugation
fagna — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að fagna | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
fagnað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
fagnandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég fagna | við fögnum | present (nútíð) |
ég fagni | við fögnum |
| þú fagnar | þið fagnið | þú fagnir | þið fagnið | ||
| hann, hún, það fagnar | þeir, þær, þau fagna | hann, hún, það fagni | þeir, þær, þau fagni | ||
| past (þátíð) |
ég fagnaði | við fögnuðum | past (þátíð) |
ég fagnaði | við fögnuðum |
| þú fagnaðir | þið fögnuðuð | þú fagnaðir | þið fögnuðuð | ||
| hann, hún, það fagnaði | þeir, þær, þau fögnuðu | hann, hún, það fagnaði | þeir, þær, þau fögnuðu | ||
| imperative (boðháttur) |
fagna (þú) | fagnið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| fagnaðu | fagniði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Further reading
- “fagna” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)
Old Norse
Etymology
Inherited from Proto-Germanic *faginōną.
Verb
fagna
Conjugation
Conjugation of fagna — active (weak class 2)
| infinitive | fagna | |
|---|---|---|
| present participle | fagnandi | |
| past participle | fagnaðr | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | fagna | fagnaða |
| 2nd-person singular | fagnar | fagnaðir |
| 3rd-person singular | fagnar | fagnaði |
| 1st-person plural | fǫgnum | fǫgnuðum |
| 2nd-person plural | fagnið | fǫgnuðuð |
| 3rd-person plural | fagna | fǫgnuðu |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | fagna | fagnaða |
| 2nd-person singular | fagnir | fagnaðir |
| 3rd-person singular | fagni | fagnaði |
| 1st-person plural | fagnim | fagnaðim |
| 2nd-person plural | fagnið | fagnaðið |
| 3rd-person plural | fagni | fagnaði |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | fagna | |
| 1st-person plural | fǫgnum | |
| 2nd-person plural | fagnið | |
Conjugation of fagna — mediopassive (weak class 2)
| infinitive | fagnask | |
|---|---|---|
| present participle | fagnandisk | |
| past participle | fagnazk | |
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | fǫgnumk | fǫgnuðumk |
| 2nd-person singular | fagnask | fagnaðisk |
| 3rd-person singular | fagnask | fagnaðisk |
| 1st-person plural | fǫgnumsk | fǫgnuðumsk |
| 2nd-person plural | fagnizk | fǫgnuðuzk |
| 3rd-person plural | fagnask | fǫgnuðusk |
| subjunctive | present | past |
| 1st-person singular | fǫgnumk | fǫgnuðumk |
| 2nd-person singular | fagnisk | fagnaðisk |
| 3rd-person singular | fagnisk | fagnaðisk |
| 1st-person plural | fagnimsk | fagnaðimsk |
| 2nd-person plural | fagnizk | fagnaðizk |
| 3rd-person plural | fagnisk | fagnaðisk |
| imperative | present | |
| 2nd-person singular | fagnask | |
| 1st-person plural | fǫgnumsk | |
| 2nd-person plural | fagnizk | |
Descendants
References
- “fagna”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.