fága

See also: faga and -faga

Icelandic

Etymology

From Old Norse fága.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfauːa/
  • Rhymes: -auːa

Verb

fága (weak verb, third-person singular past indicative fágaði, supine fágað)

  1. (transitive, with accusative) to clean, to polish, to burnish
    Synonyms: fægja, pússa

Conjugation
fága — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fága
supine
(sagnbót)		 fágað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fágandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fága við fágum present
(nútíð)		 ég fági við fágum
þú fágar þið fágið þú fágir þið fágið
hann, hún, það fágar þeir, þær, þau fága hann, hún, það fági þeir, þær, þau fági
past
(þátíð)		 ég fágaði við fáguðum past
(þátíð)		 ég fágaði við fáguðum
þú fágaðir þið fáguðuð þú fágaðir þið fáguðuð
hann, hún, það fágaði þeir, þær, þau fáguðu hann, hún, það fágaði þeir, þær, þau fáguðu
imperative
(boðháttur)		 fága (þú) fágið (þið)
Forms with appended personal pronoun
fágaðu fágiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fágast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að fágast
supine
(sagnbót)		 fágast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 fágandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég fágast við fágumst present
(nútíð)		 ég fágist við fágumst
þú fágast þið fágist þú fágist þið fágist
hann, hún, það fágast þeir, þær, þau fágast hann, hún, það fágist þeir, þær, þau fágist
past
(þátíð)		 ég fágaðist við fáguðumst past
(þátíð)		 ég fágaðist við fáguðumst
þú fágaðist þið fáguðust þú fágaðist þið fáguðust
hann, hún, það fágaðist þeir, þær, þau fáguðust hann, hún, það fágaðist þeir, þær, þau fáguðust
imperative
(boðháttur)		 fágast (þú) fágist (þið)
Forms with appended personal pronoun
fágastu fágisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
fágaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fágaður fáguð fágað fágaðir fágaðar fáguð
accusative
(þolfall)		 fágaðan fágaða fágað fágaða fágaðar fáguð
dative
(þágufall)		 fáguðum fágaðri fáguðu fáguðum fáguðum fáguðum
genitive
(eignarfall)		 fágaðs fágaðrar fágaðs fágaðra fágaðra fágaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 fágaði fágaða fágaða fáguðu fáguðu fáguðu
accusative
(þolfall)		 fágaða fáguðu fágaða fáguðu fáguðu fáguðu
dative
(þágufall)		 fágaða fáguðu fágaða fáguðu fáguðu fáguðu
genitive
(eignarfall)		 fágaða fáguðu fágaða fáguðu fáguðu fáguðu

Anagrams

Irish

Pronunciation

Verb

fága

  1. present subjunctive analytic of fág

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
fága fhága bhfága
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fēgōną, ultimately from Proto-Indo-European *peḱ- (“joyful, pretty”).

Verb

fága

  1. to adorn, embellish
  2. to polish, clean
  3. to take care, (charge) of, to tend
  4. to cultivate
  5. (Germanic paganism) to worship

Conjugation
Conjugation of fága — active (weak class 2)
infinitive fága
present participle fágandi
past participle fágaðr
indicative present past
1st-person singular fága fágaða
2nd-person singular fágar fágaðir
3rd-person singular fágar fágaði
1st-person plural fágum fáguðum
2nd-person plural fágið fáguðuð
3rd-person plural fága fáguðu
subjunctive present past
1st-person singular fága fágaða
2nd-person singular fágir fágaðir
3rd-person singular fági fágaði
1st-person plural fágim fágaðim
2nd-person plural fágið fágaðið
3rd-person plural fági fágaði
imperative present
2nd-person singular fága
1st-person plural fágum
2nd-person plural fágið
Conjugation of fága — mediopassive (weak class 2)
infinitive fágask
present participle fágandisk
past participle fágazk
indicative present past
1st-person singular fágumk fáguðumk
2nd-person singular fágask fágaðisk
3rd-person singular fágask fágaðisk
1st-person plural fágumsk fáguðumsk
2nd-person plural fágizk fáguðuzk
3rd-person plural fágask fáguðusk
subjunctive present past
1st-person singular fágumk fáguðumk
2nd-person singular fágisk fágaðisk
3rd-person singular fágisk fágaðisk
1st-person plural fágimsk fágaðimsk
2nd-person plural fágizk fágaðizk
3rd-person plural fágisk fágaðisk
imperative present
2nd-person singular fágask
1st-person plural fágumsk
2nd-person plural fágizk

Derived terms
  • fágan f (“worship”)
  • fágandi m (“cultivator, worshipper”)
  • fágari m (“cultivator, worshipper”)
  • fáguligr (“neatly polished”)

Descendants
  • Icelandic: fága

References
  • fága in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.