eskiden
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish اسكیدن (eskiden),[1][2] from اسكی (eski),[3] equivalent to eski (“old, former, ancient”) + -den (ablative suffix).
Pronunciation
- IPA(key): /es.ciˈden/
- Hyphenation: es‧ki‧den
Adverb
eskiden
- in the past, once
- Synonyms: bir zaman, bir zamanlar, vaktiyle, zamanında, vaktizamanında, önceden, evvelce, evvelden, (archaic) mukaddema
- annemin kardeşi eskiden bankacıydı.
- my mum's brother used to be a banker.
Related terms
- eski kafalı
- eski püskü
- eski toprak
- eski tüfek
- eskice
- eskici
References
- Kélékian, Diran (1911) “آج قارننه”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 92
- Şemseddin Sâmi (1899–1901) “اسكیدن”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 112
- Nişanyan, Sevan (2002–) “eski”, in Nişanyan Sözlük
Further reading
- “eskiden”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Çağbayır, Yaşar (2007) “eskiden”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1486
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.