emmek

See also: əmmək

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اممك (emmek, “to suck, imbibe by sucking”), from Proto-Turkic *em- (“to suck”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ɛˈmːɛc]
  • Hyphenation: em‧mek

Verb

emmek (third-person singular simple present emer)

  1. (transitive) to suck
    Vampirler kan emen hayalî yaratıklardır. ― Vampires are imaginary blood sucking creatures.
  2. (transitive) to absorb
  3. (transitive) to milk, mulct, bleed

Conjugation
Conjugation of emmek (aorist in -V²r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive emmek
impersonal participle imperfective emen
perfective emmiş
prospective emecek
personal participle non-prospective emdiğim emdiğin emdiği emdiğimiz emdiğiniz emdikleri
prospective emeceğim emeceğin emeceği emeceğimiz emeceğiniz emecekleri
verbal noun emme
way of doing emiş
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emerim emersin emer emeriz emersiniz emerler
imperfective emiyorum emiyorsun emiyor emiyoruz emiyorsunuz emiyorlar
past perfective emdim emdin emdi emdik emdiniz emdiler
imperfective emiyordum emiyordun emiyordu emiyorduk emiyordunuz emiyorlardı (or emiyordular)
future emeceğim emeceksin emecek emeceğiz emeceksiniz emecekler
inferential perfective emmişim emmişsin emmiş emmişiz emmişsiniz emmişler
aorist emermişim emermişsin emermiş emermişiz emermişsiniz emerlermiş (or emermişlar)
imperfective emiyormuşum emiyormuşsun emiyormuş emiyormuşuz emiyormuşsunuz emiyorlarmış
conditional simple emsem emsen emse emsek emseniz emseler
perfective emseydim emseydin emseydi emseydik emseydiniz emseydiler
optative emeyim emesin eme emelim emesiniz emeler
progressive emmekteyim emmektesin emmekte emmekteyiz emmektesiniz emmekteler
necessitative emmeliyim emmelisin emmeli emmeliyiz emmelisiniz emmeliler
imperative em emsin emin emsinler
Positive interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emer miyim? emer misin? emer mi? emer miyiz? emer misiniz? emerler mi?
imperfective emiyor muyum? emiyor musun? emiyor mu? emiyor muyuz? emiyor musunuz? emiyorlar mı?
past perfective emdim mi? emdin mi? emdi mi? emdik mi? emdiniz mi? emdiler mi?
imperfective emiyor muydum? emiyor muydun? emiyor muydu? emiyor muyduk? emiyor muydunuz? emiyorlar mıydı?
future emecek miyim? emecek misin? emecek mi? emecek miyiz? emecek misiniz? emecekler mi?
inferential perfective emmiş miyim? emmiş misin? emmiş mi? emmiş miyiz? emmiş misiniz? emmişler mi?
aorist emer miymişim? emer miymişsin? emer miymiş? emer miymişiz? emer miymişsiniz? emerler miymiş?
imperfective emiyor muymuşum? emiyor muymuşsun? emiyor muymuş? emiyor muymuşuz? emiyor muymuşsunuz? emiyorlar mıymış?
conditional simple emsem mi? emsen mi? emse mi? emsek mi? emseniz mi? emseler mi?
perfective emse miydim? emse miydin? emse miydi? emse miydik? emse miydiniz? emseler miydi?
progressive emmekte miyim? emmekte misin? emmekte mi? emmekte miyiz? emmekte misiniz? emmekteler mi?
necessitative emmeli miyim? emmeli misin? emmeli mi? emmeli miyiz? emmeli misiniz? emmeliler mi?
Negative declarative
infinitive emmemek
impersonal participle imperfective emmeyen
perfective emmemiş
prospective emmeyecek
personal participle non-prospective emmediğim emmediğin emmediği emmediğimiz emmediğiniz emmedikleri
prospective emmeyeceğim emmeyeceğin emmeyeceği emmeyeceğimiz emmeyeceğiniz emmeyecekleri
verbal noun emmeme
way of doing emmeyiş
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emmem emmezsin emmez emmeyiz emmezsiniz emmezler
imperfective emmiyorum emmiyorsun emmiyor emmiyoruz emmiyorsunuz emmiyorlar
past perfective emmedim emmedin emmedi emmedik emmediniz emmediler
imperfective emmiyordum emmiyordun emmiyordu emmiyorduk emmiyordunuz emmiyorlardı
future emmeyeceğim emmeyeceksin emmeyecek emmeyeceğiz emmeyeceksiniz emmeyecekler
inferential perfective emmemişim emmemişsin emmemiş emmemişiz emmemişsiniz emmemişler
aorist emmezmişim emmezmişsin emmezmiş emmezmişiz emmezmişsiniz emmezlermiş
imperfective emmiyormuşum emmiyormuşsun emmiyormuş emmiyormuşuz emmiyormuşsunuz emmiyorlarmış
conditional simple emmesem emmesen emmese emmesek emmeseniz emmeseler
perfective emmeseydim emmeseydin emmeseydi emmeseydik emmeseydiniz emmeseydiler
optative emmeyeyim emmeyesin emmeye emmeyelim emmeyesiniz emmeyeler
progressive emmemekteyim emmemektesin emmemekte emmemekteyiz emmemektesiniz emmemekteler
necessitative emmemeliyim emmemelisin emmemeli emmemeliyiz emmemelisiniz emmemeliler
imperative emme emmesin emmeyin emmesinler
Negative interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist emmez miyim? emmez misin? emmez mi? emmez miyiz? emmez misiniz? emmezler mi?
imperfective emmiyor muyum? emmiyor musun? emmiyor mu? emmiyor muyuz? emmiyor musunuz? emmiyorlar mı?
past perfective emmedim mi? emmedin mi? emmedi mi? emmedik mi? emmediniz mi? emmediler mi?
imperfective emmiyor muydum? emmiyor muydun? emmiyor muydu? emmiyor muyduk? emmiyor muydunuz? emmiyorlar mıydı?
future emmeyecek miyim? emmeyecek misin? emmeyecek mi? emmeyecek miyiz? emmeyecek misiniz? emmeyecekler mi?
inferential perfective emmemiş miyim? emmemiş misin? emmemiş mi? emmemiş miyiz? emmemiş misiniz? emmemişler mi?
aorist emmez miymişim? emmez miymişsin? emmez miymiş? emmez miymişiz? emmez miymişsiniz? emmezler miymiş?
imperfective emmiyor muymuşum? emmiyor muymuşsun? emmiyor muymuş? emmiyor muymuşuz? emmiyor muymuşsunuz? emmiyorlar mıymış?
conditional simple emmesem mi? emmesen mi? emmese mi? emmesek mi? emmeseniz mi? emmeseler mi?
perfective emmese miydim? emmese miydin? emmese miydi? emmese miydik? emmese miydiniz? emmeseler miydi?
progressive emmemekte miyim? emmemekte misin? emmemekte mi? emmemekte miyiz? emmemekte misiniz? emmemekteler mi?
necessitative emmemeli miyim? emmemeli misin? emmemeli mi? emmemeli miyiz? emmemeli misiniz? emmemeliler mi?

References
  1. Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*em-ig, *em-ček”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.