elta

See also: Elta

Icelandic

Etymology

From Old Norse elta (“to chase, hunt, knead”), from Proto-Germanic *alatjaną (“to drive, move”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɛl̥ta/
    Rhymes: -ɛl̥ta

Verb

elta (weak verb, third-person singular past indicative elti, supine elt)

  1. (transitive, governs the accusative) to chase (to pursue, to follow at speed)
    • Judges 2:19
      En er dómarinn andaðist, breyttu þeir að nýju verr en feður þeirra, með því að elta aðra guði til þess að þjóna þeim og falla fram fyrir þeim. Þeir létu eigi af gjörðum sínum né þrjóskubreytni sinni.
      But when the judge died, the people returned to ways even more corrupt than those of their ancestors, following other gods and serving and worshiping them. They refused to give up their evil practices and stubborn ways.

Conjugation
elta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að elta
supine
(sagnbót)		 elt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 eltandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég elti við eltum present
(nútíð)		 ég elti við eltum
þú eltir þið eltið þú eltir þið eltið
hann, hún, það eltir þeir, þær, þau elta hann, hún, það elti þeir, þær, þau elti
past
(þátíð)		 ég elti við eltum past
(þátíð)		 ég elti við eltum
þú eltir þið eltuð þú eltir þið eltuð
hann, hún, það elti þeir, þær, þau eltu hann, hún, það elti þeir, þær, þau eltu
imperative
(boðháttur)		 elt (þú) eltið (þið)
Forms with appended personal pronoun
eltu eltiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
eltast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að eltast
supine
(sagnbót)		 elst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 eltandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég eltist við eltumst present
(nútíð)		 ég eltist við eltumst
þú eltist þið eltist þú eltist þið eltist
hann, hún, það eltist þeir, þær, þau eltast hann, hún, það eltist þeir, þær, þau eltist
past
(þátíð)		 ég eltist við eltumst past
(þátíð)		 ég eltist við eltumst
þú eltist þið eltust þú eltist þið eltust
hann, hún, það eltist þeir, þær, þau eltust hann, hún, það eltist þeir, þær, þau eltust
imperative
(boðháttur)		 elst (þú) eltist (þið)
Forms with appended personal pronoun
elstu eltisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
eltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 eltur elt elt eltir eltar elt
accusative
(þolfall)		 eltan elta elt elta eltar elt
dative
(þágufall)		 eltum eltri eltu eltum eltum eltum
genitive
(eignarfall)		 elts eltrar elts eltra eltra eltra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 elti elta elta eltu eltu eltu
accusative
(þolfall)		 elta eltu elta eltu eltu eltu
dative
(þágufall)		 elta eltu elta eltu eltu eltu
genitive
(eignarfall)		 elta eltu elta eltu eltu eltu

Derived terms
  • eltast
  • eltast við (to rush around after something; to try to get a hold of something)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.