duyu

Turkish

Etymology

From duy- (“to feel”) +‎ -u (deverbal nominal suffix).

Noun

duyu (definite accusative duyuyu, plural duyular)

  1. (psychology) sense (one of the five senses)

Declension
Inflection
Nominative duyu
Definite accusative duyuyu
Singular Plural
Nominative duyu duyular
Definite accusative duyuyu duyuları
Dative duyuya duyulara
Locative duyuda duyularda
Ablative duyudan duyulardan
Genitive duyunun duyuların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular duyum duyularım
2nd singular duyun duyuların
3rd singular duyusu duyuları
1st plural duyumuz duyularımız
2nd plural duyunuz duyularınız
3rd plural duyuları duyuları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular duyumu duyularımı
2nd singular duyunu duyularını
3rd singular duyusunu duyularını
1st plural duyumuzu duyularımızı
2nd plural duyunuzu duyularınızı
3rd plural duyularını duyularını
Dative
Singular Plural
1st singular duyuma duyularıma
2nd singular duyuna duyularına
3rd singular duyusuna duyularına
1st plural duyumuza duyularımıza
2nd plural duyunuza duyularınıza
3rd plural duyularına duyularına
Locative
Singular Plural
1st singular duyumda duyularımda
2nd singular duyunda duyularında
3rd singular duyusunda duyularında
1st plural duyumuzda duyularımızda
2nd plural duyunuzda duyularınızda
3rd plural duyularında duyularında
Ablative
Singular Plural
1st singular duyumdan duyularımdan
2nd singular duyundan duyularından
3rd singular duyusundan duyularından
1st plural duyumuzdan duyularımızdan
2nd plural duyunuzdan duyularınızdan
3rd plural duyularından duyularından
Genitive
Singular Plural
1st singular duyumun duyularımın
2nd singular duyunun duyularının
3rd singular duyusunun duyularının
1st plural duyumuzun duyularımızın
2nd plural duyunuzun duyularınızın
3rd plural duyularının duyularının
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.