dost

See also: Dost, döst, Döst, doʻst, and dosť

English

Alternative forms

Etymology

From do +‎ -st.

Pronunciation
  • IPA(key): /dʌst/
  • Homophone: dust
  • Rhymes: -ʌst

Verb

dost

  1. (archaic) second-person singular simple present indicative of do

Usage notes

Doth and dost are generally used as auxiliary verbs; doeth and doest are generally used as main verbs.

Quotations
  • For quotations using this term, see Citations:dost.

Anagrams

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic дост
Abjad دوست

Etymology

From Classical Persian دوست (dōst).

Pronunciation
  • IPA(key): [dost]
  • Audio(file)

Noun

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

  1. friend
    Synonym: rəfiq

Declension
    Declension of dost
singular plural
nominative dost
 dostlar
definite accusative dostu
 dostları
dative dosta
 dostlara
locative dostda
 dostlarda
ablative dostdan
 dostlardan
definite genitive dostun
 dostların
    Possessive forms of dost
nominative
singular plural
mənim (“my”) dostum dostlarım
sənin (“your”) dostun dostların
onun (“his/her/its”) dostu dostları
bizim (“our”) dostumuz dostlarımız
sizin (“your”) dostunuz dostlarınız
onların (“their”) dostu or dostları dostları
accusative
singular plural
mənim (“my”) dostumu dostlarımı
sənin (“your”) dostunu dostlarını
onun (“his/her/its”) dostunu dostlarını
bizim (“our”) dostumuzu dostlarımızı
sizin (“your”) dostunuzu dostlarınızı
onların (“their”) dostunu or dostlarını dostlarını
dative
singular plural
mənim (“my”) dostuma dostlarıma
sənin (“your”) dostuna dostlarına
onun (“his/her/its”) dostuna dostlarına
bizim (“our”) dostumuza dostlarımıza
sizin (“your”) dostunuza dostlarınıza
onların (“their”) dostuna or dostlarına dostlarına
locative
singular plural
mənim (“my”) dostumda dostlarımda
sənin (“your”) dostunda dostlarında
onun (“his/her/its”) dostunda dostlarında
bizim (“our”) dostumuzda dostlarımızda
sizin (“your”) dostunuzda dostlarınızda
onların (“their”) dostunda or dostlarında dostlarında
ablative
singular plural
mənim (“my”) dostumdan dostlarımdan
sənin (“your”) dostundan dostlarından
onun (“his/her/its”) dostundan dostlarından
bizim (“our”) dostumuzdan dostlarımızdan
sizin (“your”) dostunuzdan dostlarınızdan
onların (“their”) dostundan or dostlarından dostlarından
genitive
singular plural
mənim (“my”) dostumun dostlarımın
sənin (“your”) dostunun dostlarının
onun (“his/her/its”) dostunun dostlarının
bizim (“our”) dostumuzun dostlarımızın
sizin (“your”) dostunuzun dostlarınızın
onların (“their”) dostunun or dostlarının dostlarının

Derived terms

Crimean Tatar

Etymology

From Persian دوست.

Noun

dost

  1. friend

Declension
Declension of dost
singular plural
nominative dost dostlar
genitive dostnıñ dostlarnıñ
dative dostqa dostlarğa
accusative dostnı dostlarnı
locative dostta dostlarda
ablative dosttan dostlardan

Derived terms

References
  • Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎, Simferopol: Dolya, →ISBN
  • “dost”, in Luğatçıq (in Russian)

Czech

Alternative forms

Etymology

Inherited from Old Czech dosti, dost, from Old Czech do- + syt. Compare Polish dość.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈdost]
  • audio(file)

Adverb

dost

  1. enough
  2. pretty, rather

Further reading
  • dost in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
  • dost in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
  • dost in Internetová jazyková příručka

Northern Kurdish

Etymology

From Classical Persian دوست (dōst).

Pronunciation
  • IPA(key): /doːst/

Noun

dost ?

  1. friend

Romanian

Etymology

Borrowed from German Dosten.

Noun

dost n (plural dosturi)

  1. oregano

Declension
Declension of dost
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) dost dostul (niște) dosturi dosturile
genitive/dative (unui) dost dostului (unor) dosturi dosturilor
vocative dostule dosturilor

References
  • dost in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Clipping of dosta.

Pronunciation
  • IPA(key): /dôst/

Adverb

dost (Cyrillic spelling дост)

  1. (colloquial) enough, sufficiently
  2. (colloquial) lots of, plenty of
  3. (colloquial) rather, quite (+ adjective or adverb)
    Dost depresivno... ― So depressing...

Synonyms

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish دوست (dost, “lover, friend, sweetheart”), from Classical Persian دوست (dōst).

Pronunciation
  • Audio(file)

Noun

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

  1. friend (often, arkadaş is used instead of dost)
    Synonym: (informal) kanka
  2. paramour; an illicit male or female lover
    Synonyms: (a female paramour) metres, (slang) zamazingo

Declension
Inflection
Nominative dost
Definite accusative dostu
Singular Plural
Nominative dost dostlar
Definite accusative dostu dostları
Dative dosta dostlara
Locative dostta dostlarda
Ablative dosttan dostlardan
Genitive dostun dostların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular dostum dostlarım
2nd singular dostun dostların
3rd singular dostu dostları
1st plural dostumuz dostlarımız
2nd plural dostunuz dostlarınız
3rd plural dostları dostları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular dostumu dostlarımı
2nd singular dostunu dostlarını
3rd singular dostunu dostlarını
1st plural dostumuzu dostlarımızı
2nd plural dostunuzu dostlarınızı
3rd plural dostlarını dostlarını
Dative
Singular Plural
1st singular dostuma dostlarıma
2nd singular dostuna dostlarına
3rd singular dostuna dostlarına
1st plural dostumuza dostlarımıza
2nd plural dostunuza dostlarınıza
3rd plural dostlarına dostlarına
Locative
Singular Plural
1st singular dostumda dostlarımda
2nd singular dostunda dostlarında
3rd singular dostunda dostlarında
1st plural dostumuzda dostlarımızda
2nd plural dostunuzda dostlarınızda
3rd plural dostlarında dostlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular dostumdan dostlarımdan
2nd singular dostundan dostlarından
3rd singular dostundan dostlarından
1st plural dostumuzdan dostlarımızdan
2nd plural dostunuzdan dostlarınızdan
3rd plural dostlarından dostlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular dostumun dostlarımın
2nd singular dostunun dostlarının
3rd singular dostunun dostlarının
1st plural dostumuzun dostlarımızın
2nd plural dostunuzun dostlarınızın
3rd plural dostlarının dostlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular dostum dostlarım
2nd singular dostsun dostlarsın
3rd singular dost
dosttur		 dostlar
dostlardır
1st plural dostuz dostlarız
2nd plural dostsunuz dostlarsınız
3rd plural dostlar dostlardır

Antonyms

Derived terms
  • dost hayatı
  • dost hayatı yaşamak

See also

References

Welsh

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔst/

Adjective

dost

  1. Soft mutation of tost.

Mutation
Welsh mutation
radical soft nasal aspirate
tost dost nhost thost
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Zazaki

Etymology

From Persian دوست (dôst).

Noun

dost

  1. friend
    Synonyms: olboz, ombaz
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.