awanturnik

Polish

Alternative forms

Etymology

From awantura + -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /a.vanˈtur.ɲik/
  • (file)
  • Rhymes: -urɲik
  • Syllabification: a‧wan‧tur‧nik

Noun

awanturnik m pers (female equivalent awanturnica)

  1. someone prone to incite conflict; drama king, provocateur
    Synonyms: prowokator, podżegacz
    • 1865, Emigracja polska od 1831 do 1863: krótki rys historyczny, page 44:
      Zaczęły się więc tajemne werbunki, które dzięki niezręczności agentów, nieraz na jaw wychodziły. Tak między innemi, jakiś awanturnik J. Duszyński, zebrane przez siebie grono stronników dynastji, prezentował Wł. Zamojskiemu (1836 r.).
      And so the secret conscription began, that, thanks to the agents' awkwardness, sometimes came out to the open. And among others, some provocateur (called) J, Duszyński presented a group of the dynasty's supports to the Owner Zamojski.
  2. troublemaker, hellraiser, ruffian
    Synonyms: kłótnik, pieniacz, piekielnik, nerwus
  3. risktaker, daredevil, gambler
    Synonyms: ryzykant, szaleniec, hazardzista

Declension

Derived terms

adjective
adverb
noun
adjective
nouns
verbs

Further reading

  • awanturnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • awanturnik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.