atama

See also: atamã and atamá

Japanese

Romanization

atama

  1. Rōmaji transcription of あたま

Turkish

Noun

atama (definite accusative atamayı, plural atamalar)

  1. verbal noun of atamak (“to appoint”)
    Synonyms: tayin, nasıp, nasbetme

Declension
Inflection
Nominative atama
Definite accusative atamayı
Singular Plural
Nominative atama atamalar
Definite accusative atamayı atamaları
Dative atamaya atamalara
Locative atamada atamalarda
Ablative atamadan atamalardan
Genitive atamanın atamaların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular atamam atamalarım
2nd singular ataman atamaların
3rd singular ataması atamaları
1st plural atamamız atamalarımız
2nd plural atamanız atamalarınız
3rd plural atamaları atamaları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular atamamı atamalarımı
2nd singular atamanı atamalarını
3rd singular atamasını atamalarını
1st plural atamamızı atamalarımızı
2nd plural atamanızı atamalarınızı
3rd plural atamalarını atamalarını
Dative
Singular Plural
1st singular atamama atamalarıma
2nd singular atamana atamalarına
3rd singular atamasına atamalarına
1st plural atamamıza atamalarımıza
2nd plural atamanıza atamalarınıza
3rd plural atamalarına atamalarına
Locative
Singular Plural
1st singular atamamda atamalarımda
2nd singular atamanda atamalarında
3rd singular atamasında atamalarında
1st plural atamamızda atamalarımızda
2nd plural atamanızda atamalarınızda
3rd plural atamalarında atamalarında
Ablative
Singular Plural
1st singular atamamdan atamalarımdan
2nd singular atamandan atamalarından
3rd singular atamasından atamalarından
1st plural atamamızdan atamalarımızdan
2nd plural atamanızdan atamalarınızdan
3rd plural atamalarından atamalarından
Genitive
Singular Plural
1st singular atamamın atamalarımın
2nd singular atamanın atamalarının
3rd singular atamasının atamalarının
1st plural atamamızın atamalarımızın
2nd plural atamanızın atamalarınızın
3rd plural atamalarının atamalarının

Noun

atama

  1. first-person singular single-possession possessive dative of ata

Verb

atama

  1. second-person singular negative imperative of atamak

Further reading
  • “atama”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

Uzbek

Noun

atama (plural atamalar)

  1. (grammar) term

Declension
Declension of atama
singular plural
nominative atama atamalar
genitive atamaning atamalarning
dative atamaga atamalarga
definite accusative atamani atamalarni
locative atamada atamalarda
ablative atamadan atamalardan
Possessive forms of atama
my singular plural
nominative atamam atamalarim
genitive atamamning atamalarimning
dative atamamga atamalarimga
definite accusative atamamni atamalarimni
locative atamamda atamalarimda
ablative atamamdan atamalarimdan
your singular plural
nominative atamang atamalaring
genitive atamangning atamalaringning
dative atamangga atamalaringga
definite accusative atamangni atamalaringni
locative atamangda atamalaringda
ablative atamangdan atamalaringdan
her/his/its singular plural
nominative atamasi atamalari
genitive atamasining atamalarining
dative atamasiga atamalariga
definite accusative atamasini atamalarini
locative atamasida atamalarida
ablative atamasidan atamalaridan
our singular plural
nominative atamamiz atamalarimiz
genitive atamamizning atamalarimizning
dative atamamizga atamalarimizga
definite accusative atamamizni atamalarimizni
locative atamamizda atamalarimizda
ablative atamamizdan atamalarimizdan
your singular plural
nominative atamangiz atamalaringiz
genitive atamangizning atamalaringizning
dative atamangizga atamalaringizga
definite accusative atamangizni atamalaringizni
locative atamangizda atamalaringizda
ablative atamangizdan atamalaringizdan
their singular plural
nominative atamasi atamalari
genitive atamasining atamalarining
dative atamasiga atamalariga
definite accusative atamasini atamalarini
locative atamasida atamalarida
ablative atamasidan atamalaridan

Synonyms
  1. termin
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.