alfabeta

alfabeta f

1. Greek alphabet

• abeceda

• alfabeta in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• alfabeta in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

From alfabeto +‎ -a.

• IPA^(key): /alfaˈbeta/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -eta

alfabeta (accusative singular alfabetan, plural alfabetaj, accusative plural alfabetajn)

1. alphabetic

alfabeta (masculine plural alfabeti, feminine plural alfabete)

1. literate

• alfabetene

alfabeta n

1. definite plural of alfabet

alfabeta n

1. definite plural of alfabet

Back-formation from analfabeta. First attested in 1897.[1]

• IPA^(key): /al.faˈbɛ.ta/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛta
• Syllabification: al‧fa‧be‧ta

alfabeta m pers

1. (dated, derogatory, rare, humorous) barely literate person
   • 1936, Tadeusz Dołęga Mostowicz, chapter 1, in Doktor Murek zredukowany‎:

     Ale też! Nie taka ja głupia. Jakby pan był z chłopów, toby pan był alfabeta, a nie doktór.

     Yeah right! I ain't so stupid. Had you been of the villagers, then you'd be barely literate, and not a doctor.

• alfabeta in Polish dictionaries at PWN

alfabeta f (plural alfabetas)

1. female equivalent of alfabeto

alfabeta f

1. feminine singular of alfabeto