akredytacja

See also: akredytacją

Polish

Etymology

Borrowed from French accréditer.[1] First attested in 1886.[2][3]

Pronunciation

  • IPA(key): /ak.rɛ.dɨˈtat͡s.ja/
  • (file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: ak‧re‧dy‧tac‧ja

Noun

akredytacja f

  1. accreditation (giving of credentials) [+ na (accusative) = for what] or less commonly [+ przy (locative)]
  2. (education) accreditation (granting of approval to an institution of higher learning by an official review board after the school has met certain requirements)

Declension

Derived terms

adjective
verbs

Collocations

References

  1. Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “akredytacja”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. Nowa Reforma, number R. [5], nr 236, 1886, page 3
  3. akredytacja in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • akredytacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • akredytacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.