ἱκετεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἱκέτης (hikétēs, “suppliant”), from verb ῑ̔́κω (hī́kō, “arrive”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.ke.těu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.keˈte.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ceˈte.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ceˈte.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ceˈte.vo/

Verb

ἱκετεύω • (hiketeúō)

to beg

Inflection

Present: ἱκετεύω, ἱκετεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱκετεύω	ἱκετεύεις	ἱκετεύει	ἱκετεύετον	ἱκετεύετον	ἱκετεύομεν	ἱκετεύετε	ἱκετεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἱκετεύω	ἱκετεύῃς	ἱκετεύῃ	ἱκετεύητον	ἱκετεύητον	ἱκετεύωμεν	ἱκετεύητε	ἱκετεύωσῐ(ν)
	optative	ἱκετεύοιμῐ	ἱκετεύοις	ἱκετεύοι	ἱκετεύοιτον	ἱκετευοίτην	ἱκετεύοιμεν	ἱκετεύοιτε	ἱκετεύοιεν
	imperative		ἱκέτευε	ἱκετευέτω	ἱκετεύετον	ἱκετευέτων		ἱκετεύετε	ἱκετευόντων
middle/ passive	indicative	ἱκετεύομαι	ἱκετεύῃ, ἱκετεύει	ἱκετεύεται	ἱκετεύεσθον	ἱκετεύεσθον	ἱκετευόμεθᾰ	ἱκετεύεσθε	ἱκετεύονται
	subjunctive	ἱκετεύωμαι	ἱκετεύῃ	ἱκετεύηται	ἱκετεύησθον	ἱκετεύησθον	ἱκετευώμεθᾰ	ἱκετεύησθε	ἱκετεύωνται
	optative	ἱκετευοίμην	ἱκετεύοιο	ἱκετεύοιτο	ἱκετεύοισθον	ἱκετευοίσθην	ἱκετευοίμεθᾰ	ἱκετεύοισθε	ἱκετεύοιντο
	imperative		ἱκετεύου	ἱκετευέσθω	ἱκετεύεσθον	ἱκετευέσθων		ἱκετεύεσθε	ἱκετευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἱκετεύειν				ἱκετεύεσθαι
participle	m	ἱκετεύων				ἱκετευόμενος
	f	ἱκετεύουσᾰ				ἱκετευομένη
	n	ἱκετεῦον				ἱκετευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἱκέτευον, ἱκετευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἱκέτευον	ἱκέτευες	ἱκέτευε(ν)	ἱκετεύετον	ἱκετευέτην	ἱκετεύομεν	ἱκετεύετε	ἱκέτευον
middle/ passive	indicative	ἱκετευόμην	ἱκετεύου	ἱκετεύετο	ἱκετεύεσθον	ἱκετευέσθην	ἱκετευόμεθᾰ	ἱκετεύεσθε	ἱκετεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ῑ̔κετεύσω, ῑ̔κετεύσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῑ̔κετεύσω	ῑ̔κετεύσεις	ῑ̔κετεύσει	ῑ̔κετεύσετον	ῑ̔κετεύσετον	ῑ̔κετεύσομεν	ῑ̔κετεύσετε	ῑ̔κετεύσουσῐ(ν)
active	optative	ῑ̔κετεύσοιμῐ	ῑ̔κετεύσοις	ῑ̔κετεύσοι	ῑ̔κετεύσοιτον	ῑ̔κετευσοίτην	ῑ̔κετεύσοιμεν	ῑ̔κετεύσοιτε	ῑ̔κετεύσοιεν
middle	indicative	ῑ̔κετεύσομαι	ῑ̔κετεύσῃ, ῑ̔κετεύσει	ῑ̔κετεύσεται	ῑ̔κετεύσεσθον	ῑ̔κετεύσεσθον	ῑ̔κετευσόμεθᾰ	ῑ̔κετεύσεσθε	ῑ̔κετεύσονται
middle	optative	ῑ̔κετευσοίμην	ῑ̔κετεύσοιο	ῑ̔κετεύσοιτο	ῑ̔κετεύσοισθον	ῑ̔κετευσοίσθην	ῑ̔κετευσοίμεθᾰ	ῑ̔κετεύσοισθε	ῑ̔κετεύσοιντο
		active			middle
infinitive		ῑ̔κετεύσειν			ῑ̔κετεύσεσθαι
participle	m	ῑ̔κετεύσων			ῑ̔κετευσόμενος
	f	ῑ̔κετεύσουσᾰ			ῑ̔κετευσομένη
	n	ῑ̔κετεῦσον			ῑ̔κετευσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ῑ̔κέτευσᾰ, ῑ̔κετευσᾰ́μην, ῑ̔κετεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ῑ̔κέτευσᾰ	ῑ̔κέτευσᾰς	ῑ̔κέτευσε(ν)	ῑ̔κετεύσᾰτον	ῑ̔κετευσᾰ́την	ῑ̔κετεύσᾰμεν	ῑ̔κετεύσᾰτε	ῑ̔κέτευσᾰν
	subjunctive	ῑ̔κετεύσω	ῑ̔κετεύσῃς	ῑ̔κετεύσῃ	ῑ̔κετεύσητον	ῑ̔κετεύσητον	ῑ̔κετεύσωμεν	ῑ̔κετεύσητε	ῑ̔κετεύσωσῐ(ν)
	optative	ῑ̔κετεύσαιμῐ	ῑ̔κετεύσειᾰς, ῑ̔κετεύσαις	ῑ̔κετεύσειε(ν), ῑ̔κετεύσαι	ῑ̔κετεύσαιτον	ῑ̔κετευσαίτην	ῑ̔κετεύσαιμεν	ῑ̔κετεύσαιτε	ῑ̔κετεύσειᾰν, ῑ̔κετεύσαιεν
	imperative		ῑ̔κέτευσον	ῑ̔κετευσᾰ́τω	ῑ̔κετεύσᾰτον	ῑ̔κετευσᾰ́των		ῑ̔κετεύσᾰτε	ῑ̔κετευσᾰ́ντων
middle	indicative	ῑ̔κετευσᾰ́μην	ῑ̔κετεύσω	ῑ̔κετεύσᾰτο	ῑ̔κετεύσᾰσθον	ῑ̔κετευσᾰ́σθην	ῑ̔κετευσᾰ́μεθᾰ	ῑ̔κετεύσᾰσθε	ῑ̔κετεύσᾰντο
	subjunctive	ῑ̔κετεύσωμαι	ῑ̔κετεύσῃ	ῑ̔κετεύσηται	ῑ̔κετεύσησθον	ῑ̔κετεύσησθον	ῑ̔κετευσώμεθᾰ	ῑ̔κετεύσησθε	ῑ̔κετεύσωνται
	optative	ῑ̔κετευσαίμην	ῑ̔κετεύσαιο	ῑ̔κετεύσαιτο	ῑ̔κετεύσαισθον	ῑ̔κετευσαίσθην	ῑ̔κετευσαίμεθᾰ	ῑ̔κετεύσαισθε	ῑ̔κετεύσαιντο
	imperative		ῑ̔κέτευσαι	ῑ̔κετευσᾰ́σθω	ῑ̔κετεύσᾰσθον	ῑ̔κετευσᾰ́σθων		ῑ̔κετεύσᾰσθε	ῑ̔κετευσᾰ́σθων
passive	indicative	ῑ̔κετεύθην	ῑ̔κετεύθης	ῑ̔κετεύθη	ῑ̔κετεύθητον	ῑ̔κετευθήτην	ῑ̔κετεύθημεν	ῑ̔κετεύθητε	ῑ̔κετεύθησᾰν
	subjunctive	ῑ̔κετευθῶ	ῑ̔κετευθῇς	ῑ̔κετευθῇ	ῑ̔κετευθῆτον	ῑ̔κετευθῆτον	ῑ̔κετευθῶμεν	ῑ̔κετευθῆτε	ῑ̔κετευθῶσῐ(ν)
	optative	ῑ̔κετευθείην	ῑ̔κετευθείης	ῑ̔κετευθείη	ῑ̔κετευθεῖτον, ῑ̔κετευθείητον	ῑ̔κετευθείτην, ῑ̔κετευθειήτην	ῑ̔κετευθεῖμεν, ῑ̔κετευθείημεν	ῑ̔κετευθεῖτε, ῑ̔κετευθείητε	ῑ̔κετευθεῖεν, ῑ̔κετευθείησᾰν
	imperative		ῑ̔κετεύθητῐ	ῑ̔κετευθήτω	ῑ̔κετεύθητον	ῑ̔κετευθήτων		ῑ̔κετεύθητε	ῑ̔κετευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ῑ̔κετεῦσαι			ῑ̔κετεύσᾰσθαι		ῑ̔κετευθῆναι
participle	m	ῑ̔κετεύσᾱς			ῑ̔κετευσᾰ́μενος		ῑ̔κετευθείς
	f	ῑ̔κετεύσᾱσᾰ			ῑ̔κετευσᾰμένη		ῑ̔κετευθεῖσᾰ
	n	ῑ̔κετεῦσᾰν			ῑ̔κετευσᾰ́μενον		ῑ̔κετευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: ικετεύω (iketévo)