ἱκέτις
Ancient Greek
Etymology
ῐ̔κνέομαι (hiknéomai, “to come”) + -τις (-tis, noun action, result, or process suffix): literally, “comer”.
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /hi.ké.tis/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /(h)iˈke.tis/
- (4th CE Koine) IPA(key): /iˈce.tis/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /iˈce.tis/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /iˈce.tis/
Noun
ἱκέτῐς • (hikétis) f (genitive ἱκέτῐδος); third declension
- female equivalent of ἱκέτης (hikétēs)
Declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ἡ ἱ̆κέτῐς hē hikétis |
τὼ ῐ̔κέτῐδε tṑ hikétide |
αἱ ῐ̔κέτῐδες hai hikétides | ||||||||||
Genitive | τῆς ῐ̔κέτῐδος tês hikétidos |
τοῖν ῐ̔κετῐ́δοιν toîn hiketídoin |
τῶν ῐ̔κετῐ́δων tôn hiketídōn | ||||||||||
Dative | τῇ ῐ̔κέτῐδῐ têi hikétidi |
τοῖν ῐ̔κετῐ́δοιν toîn hiketídoin |
ταῖς ῐ̔κέτῐσῐ / ῐ̔κέτῐσῐν taîs hikétisi(n) | ||||||||||
Accusative | τὴν ῐ̔κέτῐδᾰ tḕn hikétida |
τὼ ῐ̔κέτῐδε tṑ hikétide |
τᾱ̀ς ῐ̔κέτῐδᾰς tā̀s hikétidas | ||||||||||
Vocative | ἱ̆κέτῐς hikétis |
ῐ̔κέτῐδε hikétide |
ῐ̔κέτῐδες hikétides | ||||||||||
Notes: |
|
Related terms
- ἀνῐκέτευτος (anikéteutos)
- ἐξῐκετεύω (exiketeúō)
- εὐῐκέτευτος (euikéteutos)
- ἱκεσία (hikesía)
- ἱκέσιος (hikésios)
- ἱκεταδόκος (hiketadókos)
- ἱκεταδόχος (hiketadókhos)
- ἱκετεία (hiketeía)
- ἱκέτευμα (hikéteuma)
- ἱκέτευσις (hikéteusis)
- ἱκετεύω (hiketeúō)
- ἱκετήριος (hiketḗrios)
- ἱκετηρίς (hiketērís)
- ἱκέτης (hikétēs)
- ἱκετήσιος (hiketḗsios)
- ἱκετικός (hiketikós)
- καθῐκετεύω (kathiketeúō)
- προϊκετεύω (proïketeúō)
- προσῐκετεύω (prosiketeúō)
References
- “ἱκέτις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- “ἱκέτις”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.