ἐμέω

Ancient Greek

Etymology

From *ϝεμέω (*weméō), from Proto-Indo-European *wemh₁- (“to vomit”). Cognate with Latin vomō and Sanskrit वमति (vamati).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈme.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈme.o/

Verb

ἐμέω • (eméō)

to vomit, throw up, be sick
- 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, The Acharnians 587
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 184
- 458 BCE, Aeschylus, The Eumenides 730
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.133
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.88
- 460 BCE – 370 BCE, Hippocrates, On Joints 40
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 15.11
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 4.8.20

Inflection

Present: ἐμέω, ἐμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμέω	ἐμέεις	ἐμέει	ἐμέετον	ἐμέετον	ἐμέομεν	ἐμέετε	ἐμέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμέω	ἐμέῃς	ἐμέῃ	ἐμέητον	ἐμέητον	ἐμέωμεν	ἐμέητε	ἐμέωσῐ(ν)
	optative	ἐμέοιμῐ	ἐμέοις	ἐμέοι	ἐμέοιτον	ἐμεοίτην	ἐμέοιμεν	ἐμέοιτε	ἐμέοιεν
	imperative		ἔμεε	ἐμεέτω	ἐμέετον	ἐμεέτων		ἐμέετε	ἐμεόντων
middle/ passive	indicative	ἐμέομαι	ἐμέῃ, ἐμέει	ἐμέεται	ἐμέεσθον	ἐμέεσθον	ἐμεόμεθᾰ	ἐμέεσθε	ἐμέονται
	subjunctive	ἐμέωμαι	ἐμέῃ	ἐμέηται	ἐμέησθον	ἐμέησθον	ἐμεώμεθᾰ	ἐμέησθε	ἐμέωνται
	optative	ἐμεοίμην	ἐμέοιο	ἐμέοιτο	ἐμέοισθον	ἐμεοίσθην	ἐμεοίμεθᾰ	ἐμέοισθε	ἐμέοιντο
	imperative		ἐμέου	ἐμεέσθω	ἐμέεσθον	ἐμεέσθων		ἐμέεσθε	ἐμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμέειν				ἐμέεσθαι
participle	m	ἐμέων				ἐμεόμενος
	f	ἐμέουσᾰ				ἐμεομένη
	n	ἐμέον				ἐμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἐμῶ, ἐμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμῶ	ἐμεῖς	ἐμεῖ	ἐμεῖτον	ἐμεῖτον	ἐμοῦμεν	ἐμεῖτε	ἐμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμῶ	ἐμῇς	ἐμῇ	ἐμῆτον	ἐμῆτον	ἐμῶμεν	ἐμῆτε	ἐμῶσῐ(ν)
	optative	ἐμοίην, ἐμοῖμῐ	ἐμοίης, ἐμοῖς	ἐμοίη, ἐμοῖ	ἐμοῖτον, ἐμοίητον	ἐμοίτην, ἐμοιήτην	ἐμοῖμεν, ἐμοίημεν	ἐμοῖτε, ἐμοίητε	ἐμοῖεν, ἐμοίησᾰν
	imperative		ἔμει	ἐμείτω	ἐμεῖτον	ἐμείτων		ἐμεῖτε	ἐμούντων
middle/ passive	indicative	ἐμοῦμαι	ἐμεῖ, ἐμῇ	ἐμεῖται	ἐμεῖσθον	ἐμεῖσθον	ἐμούμεθᾰ	ἐμεῖσθε	ἐμοῦνται
	subjunctive	ἐμῶμαι	ἐμῇ	ἐμῆται	ἐμῆσθον	ἐμῆσθον	ἐμώμεθᾰ	ἐμῆσθε	ἐμῶνται
	optative	ἐμοίμην	ἐμοῖο	ἐμοῖτο	ἐμοῖσθον	ἐμοίσθην	ἐμοίμεθᾰ	ἐμοῖσθε	ἐμοῖντο
	imperative		ἐμοῦ	ἐμείσθω	ἐμεῖσθον	ἐμείσθων		ἐμεῖσθε	ἐμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμεῖν				ἐμεῖσθαι
participle	m	ἐμῶν				ἐμούμενος
	f	ἐμοῦσᾰ				ἐμουμένη
	n	ἐμοῦν				ἐμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤμεον, ἠμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμεον	ἤμεες	ἤμεε(ν)	ἠμέετον	ἠμεέτην	ἠμέομεν	ἠμέετε	ἤμεον
middle/ passive	indicative	ἠμεόμην	ἠμέου	ἠμέετο	ἠμέεσθον	ἠμεέσθην	ἠμεόμεθᾰ	ἠμέεσθε	ἠμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤμουν, ἠμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμουν	ἤμεις	ἤμει	ἠμεῖτον	ἠμείτην	ἠμοῦμεν	ἠμεῖτε	ἤμουν
middle/ passive	indicative	ἠμούμην	ἠμοῦ	ἠμεῖτο	ἠμεῖσθον	ἠμείσθην	ἠμούμεθᾰ	ἠμεῖσθε	ἠμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐμέσω, ἐμέσομαι, ἐμεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμέσω	ἐμέσεις	ἐμέσει	ἐμέσετον	ἐμέσετον	ἐμέσομεν	ἐμέσετε	ἐμέσουσῐ(ν)
active	optative	ἐμέσοιμῐ	ἐμέσοις	ἐμέσοι	ἐμέσοιτον	ἐμεσοίτην	ἐμέσοιμεν	ἐμέσοιτε	ἐμέσοιεν
middle	indicative	ἐμέσομαι	ἐμέσῃ, ἐμέσει	ἐμέσεται	ἐμέσεσθον	ἐμέσεσθον	ἐμεσόμεθᾰ	ἐμέσεσθε	ἐμέσονται
middle	optative	ἐμεσοίμην	ἐμέσοιο	ἐμέσοιτο	ἐμέσοισθον	ἐμεσοίσθην	ἐμεσοίμεθᾰ	ἐμέσοισθε	ἐμέσοιντο
passive	indicative	ἐμεθήσομαι	ἐμεθήσῃ	ἐμεθήσεται	ἐμεθήσεσθον	ἐμεθήσεσθον	ἐμεθησόμεθᾰ	ἐμεθήσεσθε	ἐμεθήσονται
passive	optative	ἐμεθησοίμην	ἐμεθήσοιο	ἐμεθήσοιτο	ἐμεθήσοισθον	ἐμεθησοίσθην	ἐμεθησοίμεθᾰ	ἐμεθήσοισθε	ἐμεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐμέσειν			ἐμέσεσθαι		ἐμεθήσεσθαι
participle	m	ἐμέσων			ἐμεσόμενος		ἐμεθησόμενος
	f	ἐμέσουσᾰ			ἐμεσομένη		ἐμεθησομένη
	n	ἐμέσον			ἐμεσόμενον		ἐμεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐμέω, ἐμέομαι, ἐμεθήσομαι (Attic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμέω	ἐμέεις	ἐμέει	ἐμέετον	ἐμέετον	ἐμέομεν	ἐμέετε	ἐμέουσῐ(ν)
active	optative	ἐμέοιμῐ	ἐμέοις	ἐμέοι	ἐμέοιτον	ἐμεοίτην	ἐμέοιμεν	ἐμέοιτε	ἐμέοιεν
middle	indicative	ἐμέομαι	ἐμέῃ, ἐμέει	ἐμέεται	ἐμέεσθον	ἐμέεσθον	ἐμεόμεθᾰ	ἐμέεσθε	ἐμέονται
middle	optative	ἐμεοίμην	ἐμέοιο	ἐμέοιτο	ἐμέοισθον	ἐμεοίσθην	ἐμεοίμεθᾰ	ἐμέοισθε	ἐμέοιντο
passive	indicative	ἐμεθήσομαι	ἐμεθήσῃ	ἐμεθήσεται	ἐμεθήσεσθον	ἐμεθήσεσθον	ἐμεθησόμεθᾰ	ἐμεθήσεσθε	ἐμεθήσονται
passive	optative	ἐμεθησοίμην	ἐμεθήσοιο	ἐμεθήσοιτο	ἐμεθήσοισθον	ἐμεθησοίσθην	ἐμεθησοίμεθᾰ	ἐμεθήσοισθε	ἐμεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐμέειν			ἐμέεσθαι		ἐμεθήσεσθαι
participle	m	ἐμέων			ἐμεόμενος		ἐμεθησόμενος
	f	ἐμέουσᾰ			ἐμεομένη		ἐμεθησομένη
	n	ἐμέον			ἐμεόμενον		ἐμεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐμῶ, ἐμοῦμαι, ἐμεθήσομαι (Attic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμῶ	ἐμεῖς	ἐμεῖ	ἐμεῖτον	ἐμεῖτον	ἐμοῦμεν	ἐμεῖτε	ἐμοῦσῐ(ν)
active	optative	ἐμοίην, ἐμοῖμῐ	ἐμοίης, ἐμοῖς	ἐμοίη, ἐμοῖ	ἐμοῖτον, ἐμοίητον	ἐμοίτην, ἐμοιήτην	ἐμοῖμεν, ἐμοίημεν	ἐμοῖτε, ἐμοίητε	ἐμοῖεν, ἐμοίησᾰν
middle	indicative	ἐμοῦμαι	ἐμῇ	ἐμεῖται	ἐμεῖσθον	ἐμεῖσθον	ἐμούμεθᾰ	ἐμεῖσθε	ἐμοῦνται
middle	optative	ἐμοίμην	ἐμοῖο	ἐμοῖτο	ἐμοῖσθον	ἐμοίσθην	ἐμοίμεθᾰ	ἐμοῖσθε	ἐμοῖντο
passive	indicative	ἐμεθήσομαι	ἐμεθήσῃ	ἐμεθήσεται	ἐμεθήσεσθον	ἐμεθήσεσθον	ἐμεθησόμεθᾰ	ἐμεθήσεσθε	ἐμεθήσονται
passive	optative	ἐμεθησοίμην	ἐμεθήσοιο	ἐμεθήσοιτο	ἐμεθήσοισθον	ἐμεθησοίσθην	ἐμεθησοίμεθᾰ	ἐμεθήσοισθε	ἐμεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἐμεῖν			ἐμεῖσθαι		ἐμεθήσεσθαι
participle	m	ἐμῶν			ἐμούμενος		ἐμεθησόμενος
	f	ἐμοῦσᾰ			ἐμουμένη		ἐμεθησομένη
	n	ἐμοῦν			ἐμούμενον		ἐμεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤμεσᾰ, ἠμεσᾰ́μην, ἠμέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμεσᾰ	ἤμεσᾰς	ἤμεσε(ν)	ἠμέσᾰτον	ἠμεσᾰ́την	ἠμέσᾰμεν	ἠμέσᾰτε	ἤμεσᾰν
	subjunctive	ἐμέσω	ἐμέσῃς	ἐμέσῃ	ἐμέσητον	ἐμέσητον	ἐμέσωμεν	ἐμέσητε	ἐμέσωσῐ(ν)
	optative	ἐμέσαιμῐ	ἐμέσειᾰς, ἐμέσαις	ἐμέσειε(ν), ἐμέσαι	ἐμέσαιτον	ἐμεσαίτην	ἐμέσαιμεν	ἐμέσαιτε	ἐμέσειᾰν, ἐμέσαιεν
	imperative		ἔμεσον	ἐμεσᾰ́τω	ἐμέσᾰτον	ἐμεσᾰ́των		ἐμέσᾰτε	ἐμεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠμεσᾰ́μην	ἠμέσω	ἠμέσᾰτο	ἠμέσᾰσθον	ἠμεσᾰ́σθην	ἠμεσᾰ́μεθᾰ	ἠμέσᾰσθε	ἠμέσᾰντο
	subjunctive	ἐμέσωμαι	ἐμέσῃ	ἐμέσηται	ἐμέσησθον	ἐμέσησθον	ἐμεσώμεθᾰ	ἐμέσησθε	ἐμέσωνται
	optative	ἐμεσαίμην	ἐμέσαιο	ἐμέσαιτο	ἐμέσαισθον	ἐμεσαίσθην	ἐμεσαίμεθᾰ	ἐμέσαισθε	ἐμέσαιντο
	imperative		ἔμεσαι	ἐμεσᾰ́σθω	ἐμέσᾰσθον	ἐμεσᾰ́σθων		ἐμέσᾰσθε	ἐμεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠμέθην	ἠμέθης	ἠμέθη	ἠμέθητον	ἠμεθήτην	ἠμέθημεν	ἠμέθητε	ἠμέθησᾰν
	subjunctive	ἐμεθῶ	ἐμεθῇς	ἐμεθῇ	ἐμεθῆτον	ἐμεθῆτον	ἐμεθῶμεν	ἐμεθῆτε	ἐμεθῶσῐ(ν)
	optative	ἐμεθείην	ἐμεθείης	ἐμεθείη	ἐμεθεῖτον, ἐμεθείητον	ἐμεθείτην, ἐμεθειήτην	ἐμεθεῖμεν, ἐμεθείημεν	ἐμεθεῖτε, ἐμεθείητε	ἐμεθεῖεν, ἐμεθείησᾰν
	imperative		ἐμέθητῐ	ἐμεθήτω	ἐμέθητον	ἐμεθήτων		ἐμέθητε	ἐμεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐμέσαι			ἐμέσᾰσθαι		ἐμεθῆναι
participle	m	ἐμέσᾱς			ἐμεσᾰ́μενος		ἐμεθείς
	f	ἐμέσᾱσᾰ			ἐμεσᾰμένη		ἐμεθεῖσᾰ
	n	ἐμέσᾰν			ἐμεσᾰ́μενον		ἐμεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔμεσσᾰ, ἐμεσσᾰ́μην, ἐμέθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔμεσσᾰ	ἔμεσσᾰς	ἔμεσσε(ν)	ἐμέσσᾰτον	ἐμεσσᾰ́την	ἐμέσσᾰμεν	ἐμέσσᾰτε	ἔμεσσᾰν
	subjunctive	ἐμέσσω, ἐμέσσωμῐ	ἐμέσσῃς, ἐμέσσῃσθᾰ	ἐμέσσῃ, ἐμέσσῃσῐ	ἐμέσσητον	ἐμέσσητον	ἐμέσσωμεν	ἐμέσσητε	ἐμέσσωσῐ(ν)
	optative	ἐμέσσαιμῐ	ἐμέσσαις, ἐμέσσαισθᾰ, ἐμέσσειᾰς	ἐμέσσειε(ν), ἐμέσσαι	ἐμεσσεῖτον	ἐμεσσείτην	ἐμεσσεῖμεν	ἐμεσσεῖτε	ἐμεσσεῖεν
	imperative		ἔμεσσον	ἐμεσσᾰ́τω	ἐμέσσᾰτον	ἐμεσσᾰ́των		ἐμέσσᾰτε	ἐμεσσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐμεσσᾰ́μην	ἐμέσσᾰο	ἐμέσσᾰτο	ἐμέσσᾰσθον	ἐμεσσᾰ́σθην	ἐμεσσᾰ́με(σ)θᾰ	ἐμέσσᾰσθε	ἐμέσσᾰντο
	subjunctive	ἐμέσσωμαι	ἐμέσσηαι	ἐμέσσηται	ἐμέσσησθον	ἐμέσσησθον	ἐμεσσώμε(σ)θᾰ	ἐμέσσησθε	ἐμέσσωνται
	optative	ἐμεσσαίμην	ἐμέσσαιο	ἐμέσσαιτο	ἐμέσσαισθον	ἐμεσσαίσθην	ἐμεσσαίμε(σ)θᾰ	ἐμέσσαισθε	ἐμεσσαίᾰτο
	imperative		ἔμεσσαι	ἐμεσσᾰ́σθω	ἐμέσσᾰσθον	ἐμεσσᾰ́σθων		ἐμέσσᾰσθε	ἐμεσσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐμέθην	ἐμέθης	ἐμέθη	ἐμέθητον	ἐμεθήτην	ἐμέθημεν	ἐμέθητε	ἐμέθησᾰν, ἔμεθεν
	subjunctive	ἐμεθῶ	ἐμεθῇς	ἐμεθῇ	ἐμεθῆτον	ἐμεθῆτον	ἐμεθῶμεν	ἐμεθῆτε	ἐμεθῶσῐ(ν)
	optative	ἐμεθείην	ἐμεθείης	ἐμεθείη	ἐμεθεῖτον, ἐμεθείητον	ἐμεθείτην, ἐμεθειήτην	ἐμεθεῖμεν, ἐμεθείημεν	ἐμεθεῖτε, ἐμεθείητε	ἐμέθειεν, ἐμεθείησᾰν
	imperative		ἐμέθητῐ	ἐμεθήτω	ἐμέθητον	ἐμεθήτων		ἐμέθητε	ἐμεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐμέσσαι/ἐμεσσᾰ́μεν/ἐμεσσᾰμέναι			ἐμέσσᾰσθαι		ἐμεθῆναι/ἐμεθήμεναι
participle	m	ἐμέσσᾱς			ἐμεσσᾰ́μενος		ἐμεθείς
	f	ἐμέσσᾱσᾰ			ἐμεσσᾰμένη		ἐμεθεῖσᾰ
	n	ἐμέσσᾰν			ἐμεσσᾰ́μενον		ἐμεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐμήμεκᾰ, ἐμήμεσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμήμεκᾰ	ἐμήμεκᾰς	ἐμήμεκε(ν)	ἐμημέκᾰτον	ἐμημέκᾰτον	ἐμημέκᾰμεν	ἐμημέκᾰτε	ἐμημέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐμημέκω	ἐμημέκῃς	ἐμημέκῃ	ἐμημέκητον	ἐμημέκητον	ἐμημέκωμεν	ἐμημέκητε	ἐμημέκωσῐ(ν)
	optative	ἐμημέκοιμῐ, ἐμημεκοίην	ἐμημέκοις, ἐμημεκοίης	ἐμημέκοι, ἐμημεκοίη	ἐμημέκοιτον	ἐμημεκοίτην	ἐμημέκοιμεν	ἐμημέκοιτε	ἐμημέκοιεν
	imperative		ἐμήμεκε	ἐμημεκέτω	ἐμημέκετον	ἐμημεκέτων		ἐμημέκετε	ἐμημεκόντων
middle/ passive	indicative	ἐμήμεσμαι	ἐμήμεσαι	ἐμήμεσται	ἐμήμεσθον	ἐμήμεσθον	ἐμημέσμεθᾰ	ἐμήμεσθε	ἐμημέσᾰται
	subjunctive	ἐμημεσμένος ὦ	ἐμημεσμένος ᾖς	ἐμημεσμένος ᾖ	ἐμημεσμένω ἦτον	ἐμημεσμένω ἦτον	ἐμημεσμένοι ὦμεν	ἐμημεσμένοι ἦτε	ἐμημεσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐμημεσμένος εἴην	ἐμημεσμένος εἴης	ἐμημεσμένος εἴη	ἐμημεσμένω εἴητον/εἶτον	ἐμημεσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐμημεσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐμημεσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐμημεσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐμήμεσο	ἐμημέσθω	ἐμήμεσθον	ἐμημέσθων		ἐμήμεσθε	ἐμημέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐμημεκέναι				ἐμημέσθαι
participle	m	ἐμημεκώς				ἐμημεσμένος
	f	ἐμημεκυῖᾰ				ἐμημεσμένη
	n	ἐμημεκός				ἐμημεσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐμημέκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐμημέκειν, ἐμημέκη	ἐμημέκεις, ἐμημέκης	ἐμημέκει(ν)	ἐμημέκετον	ἐμημεκέτην	ἐμημέκεμεν	ἐμημέκετε	ἐμημέκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνεμέω (aneméō)
ἀπεμέω (apeméō)
δυσεμέω (duseméō)
ἐνεμέω (eneméō)
ἐξεμέω (exeméō)
κατεμέω (kateméō)
προεμέω (proeméō)
συνεμέω (suneméō)
ὑπερεμέω (hupereméō)

Related terms

ἀνέμετος (anémetos)
ἐμεσία (emesía)
ἔμεσις (émesis)
ἔμεσμα (émesma)
ἐμετήριος (emetḗrios)
ἐμετιάω (emetiáō)
ἐμετικός (emetikós)
ἐμετός (emetós)
ἔμετος (émetos)
ἐμετώδης (emetṓdēs)

References

“ἐμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἐμέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“ἐμέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἐμέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
ἐμέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
ἐμέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
G1692 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.