กุมภาพันธ์
Thai
Etymology
From กุมภ (gum, “pitcher”) + อาพันธ์ (“affection; decoration; etc”); literally "affection of the pitcher (Aquarius)"; believed to have been coined by Thewawong Waropakan (1858–1923) together with Phraya Si Sunthon Wohan (Noi Acharayangkun) (1822–1891);[1] first used officially in the edict of Rama V dated 1 April 1890.[2]
Pronunciation
| Orthographic | กุมภาพันธ์ k u m bʰ ā b ạ n dʰ ʻ | |
| Phonemic | กุม-ภา-พัน k u m – bʰ ā – b ạ n | |
| Romanization | Paiboon | gum-paa-pan |
| Royal Institute | kum-pha-phan | |
| (standard) IPA(key) | /kum˧.pʰaː˧.pʰan˧/(R) | |
Proper noun
กุมภาพันธ์ • (gum-paa-pan)
See also
- (Gregorian calendar months) มกราคม (má-gà-raa-kom), กุมภาพันธ์ (gum-paa-pan), มีนาคม (mii-naa-kom), เมษายน (mee-sǎa-yon), พฤษภาคม (prʉ́t-sà-paa-kom), มิถุนายน (mí-tù-naa-yon), กรกฎาคม (gà-rá-gà-daa-kom), สิงหาคม (sǐng-hǎa-kom), กันยายน (gan-yaa-yon), ตุลาคม (dtù-laa-kom), พฤศจิกายน (prʉ́t-sà-jì-gaa-yon), ธันวาคม (tan-waa-kom) (Category: th:Gregorian calendar months)
References
- ส.พลายน้อย (2019 April 12) “ชื่อ "วัน–เดือน" ของไทยมาจากไหน การใช้วันที่ ๑, ๒, ๓... เริ่มเมื่อใด?”, in ศิลปวัฒนธรรม (in Thai), Bangkok: มติชน, retrieved 2020-01-01
- พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (1890 April 1) “พระบรมราชโองการประกาศให้ใช้วันอย่างใหม่ [ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ใช้การนับวันเดือนปีตามสุริยคติ และสถาปนารัตนโกสินทรศกขึ้น ทั้งนี้ วัน ๒ เดือน ๕ ขึ้น ๑ ค่ำ ปีฉลู ยังเป็นสัมฤทธิศก จุลศักราช ๑๒๕๐ ถือเป็นวันที่ ๑ เมษายน รัตนโกสินทรศก ๑๐๘]”, in ราชกิจจานุเบกษา (in Thai), volume 5, number 52, Bangkok: โรงพิมพ์อักษรพิมพการ, retrieved 2020-01-01, pages 451–456
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.