வழக்கு
Tamil
Pronunciation
- IPA(key): /ʋɐɻɐkːʊ/, [ʋɐɻɐkːɯ]
Noun
வழக்கு • (vaḻakku)
- moving, passing to and fro
- customs, manners, ancient practice
- way, method
- justice
- litigation
- legal procedure
- dispute, controversy
- bounty, liberality
Derived terms
- வழக்கறிஞர் (vaḻakkaṟiñar)
Conjugation
Conjugation of வழக்கு (vaḻakku)
Derived terms
- வழக்கன் (vaḻakkaṉ)
- வழக்கர் (vaḻakkar)
- வழக்கறி (vaḻakkaṟi)
- வழக்கறிஞன் (vaḻakkaṟiñaṉ)
- வழக்கறு (vaḻakkaṟu)
- வழக்கறு (vaḻakkaṟu)
- வழக்கழிவு (vaḻakkaḻivu)
- வழக்காடி (vaḻakkāṭi)
- வழக்காடு (vaḻakkāṭu)
- வழக்காடு (vaḻakkāṭu)
- வழக்காறு (vaḻakkāṟu)
- வழக்காளி (vaḻakkāḷi)
- வழக்கிடு (vaḻakkiṭu)
- வழக்கியல் (vaḻakkiyal)
- வழக்குக்கேள் (vaḻakkukkēḷ)
- வழக்குத்தீர் (vaḻakkuttīr)
- வழக்குத்தொடர் (vaḻakkuttoṭar)
- வழக்குத்தொடு (vaḻakkuttoṭu)
- வழக்குத்தோல் (vaḻakkuttōl)
- வழக்குப்பேசு (vaḻakkuppēcu)
- வழக்குப்பொருள் (vaḻakkupporuḷ)
References
- University of Madras (1924–1936) “வழக்கு”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.