இருமை

Tamil

Pronunciation

  • IPA(key): /ɪɾʊmɐɪ̯/

Etymology 1

இரு (iru) + மை (mai).

Noun

இருமை • (irumai)

  1. greatness, largeness, hugeness, eminence
    Synonym: பெருமை (perumai)
  2. blackness
    Synonym: கருமை (karumai)
Declension
ai-stem declension of இருமை (irumai)
Singular Plural
Nominative இருமை
irumai
இருமைகள்
irumaikaḷ
Vocative இருமையே
irumaiyē
இருமைகளே
irumaikaḷē
Accusative இருமையை
irumaiyai
இருமைகளை
irumaikaḷai
Dative இருமைக்கு
irumaikku
இருமைகளுக்கு
irumaikaḷukku
Genitive இருமையுடைய
irumaiyuṭaiya
இருமைகளுடைய
irumaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative இருமை
irumai
இருமைகள்
irumaikaḷ
Vocative இருமையே
irumaiyē
இருமைகளே
irumaikaḷē
Accusative இருமையை
irumaiyai
இருமைகளை
irumaikaḷai
Dative இருமைக்கு
irumaikku
இருமைகளுக்கு
irumaikaḷukku
Benefactive இருமைக்காக
irumaikkāka
இருமைகளுக்காக
irumaikaḷukkāka
Genitive 1 இருமையுடைய
irumaiyuṭaiya
இருமைகளுடைய
irumaikaḷuṭaiya
Genitive 2 இருமையின்
irumaiyiṉ
இருமைகளின்
irumaikaḷiṉ
Locative 1 இருமையில்
irumaiyil
இருமைகளில்
irumaikaḷil
Locative 2 இருமையிடம்
irumaiyiṭam
இருமைகளிடம்
irumaikaḷiṭam
Sociative 1 இருமையோடு
irumaiyōṭu
இருமைகளோடு
irumaikaḷōṭu
Sociative 2 இருமையுடன்
irumaiyuṭaṉ
இருமைகளுடன்
irumaikaḷuṭaṉ
Instrumental இருமையால்
irumaiyāl
இருமைகளால்
irumaikaḷāl
Ablative இருமையிலிருந்து
irumaiyiliruntu
இருமைகளிலிருந்து
irumaikaḷiliruntu

Etymology 2

Derived from Proto-Dravidian *ir-.

Noun

இருமை • (irumai)

  1. twofold state
  2. two things
Declension
ai-stem declension of இருமை (irumai)
Singular Plural
Nominative இருமை
irumai
இருமைகள்
irumaikaḷ
Vocative இருமையே
irumaiyē
இருமைகளே
irumaikaḷē
Accusative இருமையை
irumaiyai
இருமைகளை
irumaikaḷai
Dative இருமைக்கு
irumaikku
இருமைகளுக்கு
irumaikaḷukku
Genitive இருமையுடைய
irumaiyuṭaiya
இருமைகளுடைய
irumaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative இருமை
irumai
இருமைகள்
irumaikaḷ
Vocative இருமையே
irumaiyē
இருமைகளே
irumaikaḷē
Accusative இருமையை
irumaiyai
இருமைகளை
irumaikaḷai
Dative இருமைக்கு
irumaikku
இருமைகளுக்கு
irumaikaḷukku
Benefactive இருமைக்காக
irumaikkāka
இருமைகளுக்காக
irumaikaḷukkāka
Genitive 1 இருமையுடைய
irumaiyuṭaiya
இருமைகளுடைய
irumaikaḷuṭaiya
Genitive 2 இருமையின்
irumaiyiṉ
இருமைகளின்
irumaikaḷiṉ
Locative 1 இருமையில்
irumaiyil
இருமைகளில்
irumaikaḷil
Locative 2 இருமையிடம்
irumaiyiṭam
இருமைகளிடம்
irumaikaḷiṭam
Sociative 1 இருமையோடு
irumaiyōṭu
இருமைகளோடு
irumaikaḷōṭu
Sociative 2 இருமையுடன்
irumaiyuṭaṉ
இருமைகளுடன்
irumaikaḷuṭaṉ
Instrumental இருமையால்
irumaiyāl
இருமைகளால்
irumaikaḷāl
Ablative இருமையிலிருந்து
irumaiyiliruntu
இருமைகளிலிருந்து
irumaikaḷiliruntu

References

  • University of Madras (1924–1936) “இருமை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.