كشی

From Common Turkic *kiši (“person”)

كشی (kiši) (plural كشيلار)

1. person
2. man

• آدم

• Uyghur: كىشى (kishi)
• Uzbek: kishi (“man, human”)

From Common Turkic *kiši (“person”).

كشی (kiši)

1. person
   • 13th century, Şeyyad Hamza, Yūsuf u Züleyhā; reprinted in Гузеев, В.Г., editor, Староосманский язык, 1979:

     امدى دكلك سوزومه طوتك قلاق
     بر سوز ايدم كيم شكردن طاتلوراق
     واردى كنعانده بر سرور كشى
     آدى يعقوب كندو پيغامبركشى

     Imdi diŋläŋ sözümä dutuŋ qulaq
     Bir söz äyidäm kim šäkkärdän datluraq
     Vardï Kän'ānda bir särvär kiši
     Adï Ya'qūb gändü peyɣāmbär kiši
     

     Now listen, turn your ears to my word(s)
     I will tell you word(s) that are tastier than sugar
     There was a master man in Canaan
     His name [was] Jacob, himself [he was] a prophet man.

• Azerbaijani: kişi (“man”)
• Ottoman Turkish: كشی, كیشی (kişi); քիշի (kişi)
  • Gagauz: kişi
  • Turkish: kişi

• كیشی (kişi)
• քիշի (kişi) — Armeno-Turkish

From Old Anatolian Turkish كشی (kişi, “person”), from Common Turkic *kiši (“person”).

كشی • (kişi)

1. person

• Gagauz: kişi
• Turkish: kişi

• (Standard Urdu) IPA^(key): /kə.ʃiː/
• Rhymes: -iː

كشی • (kaśī) ? (Hindi spelling कशी)

1. decay