شول

From شو (şu) + اول (ol).

شول • (şol)

1. that
   • 15th ce., anonymous author, El-Ferec Ba’de’ş-Şidde:

     ‫كاتب آیتدی هیچ بیلور مسیڭ كیم آلدی؟ پیر آیتدی شول صرایوڭ اهلی آلدی و مسجد یاقنینده بر صرایه اشارة ایلدی‬

     …katib ayıtdı: “hiç bilür misiñ kim aldı?” pir ayıtdı: “şol sarayuñ ehli aldı” ve mescid yaqininde bir saraya işaret eyledi

     …the amanuensis said: “do you know who took it?” The old man replied: “someone from that serai took it” and pointed to a palace near the masjid

• Turkish: şol

• Redhouse, James W. (1890) “شول”, in A Turkish and English Lexicon‎, Constantinople: A. H. Boyajian, page 1142