اوغلان

Ottoman Turkish

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *oglan (children) and thus related to اوغل (oğul, son); cognate with Azerbaijani oğlan, Bashkir улан (ulan), Crimean Tatar oğlan, Kazakh ұлан (ūlan), Tatar олан (olan), Turkmen oglan and Uzbek oʻgʻlon.

Noun

اوغلان • (oğlan)

  1. boy, lad, youth, a young male
    Synonyms: اوشاق (uşak), پسر (pıser), غلام (ğulam)
  2. knave, jack in playing cards
    Synonyms: باجاق (bacak), فانتی (fanti)

Coordinate terms

    Playing cards in Ottoman Turkish · اسقامبیل (iskambil) (layout · text)
    بك (bey), برلی (birli) ایكیلی (ikili) اوچلی (üçlü) درتلی (dörtlü) بشلی (beşli) آلتیلی (altılı) یدیلی (yedili)
    سكزلی (sekizli) طقوزلی (dokuzlu) اونلی (onlu) باجاق (bacak), اوغلان (oğlan), فانتی (fanti) قیز (kız) پاپاز (papaz)

    Derived terms

    • آت اوغلانی (at oğlanı, groom)
    • اوغلان یتاغی (oğlan yatağı, womb)
    • اوغلانجق (oğlancık, little boy)
    • اوغلانجی (oğlancı, pederast)

    Descendants

    • Turkish: oğlan
    • Armenian: օղլան (ōġlan)
    • Polish: ułan

    Further reading

    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.