ҡасыу

From Common Turkic *kač- (“to run away, flee”).

ҡасыу • (qasıw) (intransitive)

1. to run away, flee

   ...Йәһүҙиәлә булғандар тауҙарға ҡасһын. (Mark 13:14)

   ...Yəhüźiələ bulğandar tawźarğa qashın.

   ...let those who are in Judea flee to the mountains.

   Ахырызамандан ҡасып ер аҫтына киткән Пенза сектанттарының бер өлөшө һаман да сыҡмаған.

   Axırızamandan qasıp yer aśtına kitkən Penza sektanttarınıñ ber ölöşö haman da sıqmağan.

   Part of the Penza sect followers who have gone underground fleeing from the end of the world have still not come out.

2. to defect, desert
3. to evade, elude, deflect

• ҡасҡын (qasqın, “fugitive; defector”)

Cognate with Kazakh қашу (qaşu, “mate, get laid (of female cattle)”), Uzbek qochmoq (“get laid”), Uyghur قاچماق‎ (qachmaq, “get laid”), Southern Altai кач- (kač-, “get married (of a woman)”).

ҡасыу • (qasıw) (intransitive)

1. to mate, get inseminated, get covered (of female cattle)