минува

Macedonian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *minovati.

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈminuva]

Verb

минува • (minuva) third-singular present, impf (perfective мине or помине)

  1. (intransitive) to pass
  2. (transitive) to pass, spend (time)

Conjugation
Conjugation of минува (imperfective, present in -а)
l-participles imperfect aorist non-finite forms
masculine минувал — adjectival participle минуван
feminine минувала — adverbial participle минувајќи
neuter минувало — verbal noun минување
plural минувале — perfect participle минувано
present imperfect aorist imperative
1st singular минувам минував — —
2nd singular минуваш минуваше — минувај
3rd singular минува минуваше — —
1st plural минуваме минувавме — —
2nd plural минувате минувавте — минувајте
3rd plural минуваат минуваа — —
Compound tenses
perfect сум минувал present of сум (except in the 3rd person) + imperfect l-participle
има-perfect имам минувано present of има + perfect participle
pluperfect бев минувал imperfect of сум + imperfect l-participle
има-pluperfect имав минувано imperfect of има + perfect participle
има-perfect reported сум имал минувано perfect of има + perfect participle
future ќе минувам ќе + present
има-future ќе имам минувано future of има + perfect participle
future in the past ќе минував ќе + imperfect
има-future in the past ќе имав минувано future in the past of има + perfect participle
future reported ќе сум минувал ќе + imperfect l-participle
има-future reported ќе сум имал минувано future reported of има + perfect participle
conditional би минувал би + imperfect l-participle
има-conditional би имал минувано conditional of има + perfect participle
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.