χελώνινος

Ancient Greek

Etymology

From χελώνη (khelṓnē, “tortoise”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰe.lɔ̌ː.ni.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰeˈlo.ni.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /çeˈlo.ni.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /çeˈlo.ni.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /çeˈlo.ni.nos/

Adjective

χελώνῐνος • (khelṓninos) m (feminine χελωνῐ́νη, neuter χελώνῐνον); first/second declension

made of tortoise shell

Inflection

First and second declension of χελώνῐνος; χελωνῐ́νη; χελώνῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	χελώνῐνος khelṓninos	χελωνῐ́νη khelōnínē	χελώνῐνον khelṓninon	χελωνῐ́νω khelōnínō	χελωνῐ́νᾱ khelōnínā	χελωνῐ́νω khelōnínō	χελώνῐνοι khelṓninoi	χελώνῐναι khelṓninai	χελώνῐνᾰ khelṓnina
Genitive	χελωνῐ́νου khelōnínou	χελωνῐ́νης khelōnínēs	χελωνῐ́νου khelōnínou	χελωνῐ́νοιν khelōnínoin	χελωνῐ́ναιν khelōnínain	χελωνῐ́νοιν khelōnínoin	χελωνῐ́νων khelōnínōn	χελωνῐ́νων khelōnínōn	χελωνῐ́νων khelōnínōn
Dative	χελωνῐ́νῳ khelōnínōi	χελωνῐ́νῃ khelōnínēi	χελωνῐ́νῳ khelōnínōi	χελωνῐ́νοιν khelōnínoin	χελωνῐ́ναιν khelōnínain	χελωνῐ́νοιν khelōnínoin	χελωνῐ́νοις khelōnínois	χελωνῐ́ναις khelōnínais	χελωνῐ́νοις khelōnínois
Accusative	χελώνῐνον khelṓninon	χελωνῐ́νην khelōnínēn	χελώνῐνον khelṓninon	χελωνῐ́νω khelōnínō	χελωνῐ́νᾱ khelōnínā	χελωνῐ́νω khelōnínō	χελωνῐ́νους khelōnínous	χελωνῐ́νᾱς khelōnínās	χελώνῐνᾰ khelṓnina
Vocative	χελώνῐνε khelṓnine	χελωνῐ́νη khelōnínē	χελώνῐνον khelṓninon	χελωνῐ́νω khelōnínō	χελωνῐ́νᾱ khelōnínā	χελωνῐ́νω khelōnínō	χελώνῐνοι khelṓninoi	χελώνῐναι khelṓninai	χελώνῐνᾰ khelṓnina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	χελωνῐ́νως khelōnínōs			χελωνῐνώτερος khelōninṓteros			χελωνῐνώτᾰτος khelōninṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.