χαλκός

Ancient Greek

Alternative forms
  • καυχός (kaukhós) — Cretan

Etymology

Unknown. Has been compared to Proto-Slavic *želězo (“iron”), Latin ferrum, and Hittite [script needed] (ḫapalki-). Perhaps related to κάλχη (kálkhē, “purple”). Ultimately, Proto-Indo-European origin seems unlikely and the word is probably a borrowing from Pre-Greek.

Cognate to Mycenaean Greek 𐀏𐀏𐀩𐀀 (ka-ka-re-a), 𐀏𐀒 (ka-ko, “copper”).

Pronunciation
 

Noun

χᾰλκός • (khalkós) m (genitive χᾰλκοῦ); second declension

  1. copper, or copper alloyed with tin, bronze
  2. (poetic) anything made of metal
  3. copper, cauldron, urn
  4. copper money
  5. the phrase χαλκοῦ ἄνθος (khalkoû ánthos): particle thrown off by copper while cooling

Inflection
Second declension of ὁ χᾰλκός; τοῦ χᾰλκοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ χᾰλκός
ho khalkós		 τὼ χᾰλκώ
tṑ khalkṓ		 οἱ χᾰλκοί
hoi khalkoí
Genitive τοῦ χᾰλκοῦ
toû khalkoû		 τοῖν χᾰλκοῖν
toîn khalkoîn		 τῶν χᾰλκῶν
tôn khalkôn
Dative τῷ χᾰλκῷ
tôi khalkôi		 τοῖν χᾰλκοῖν
toîn khalkoîn		 τοῖς χᾰλκοῖς
toîs khalkoîs
Accusative τὸν χᾰλκόν
tòn khalkón		 τὼ χᾰλκώ
tṑ khalkṓ		 τοὺς χᾰλκούς
toùs khalkoús
Vocative χᾰλκέ
khalké		 χᾰλκώ
khalkṓ		 χᾰλκοί
khalkoí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms
  • ὀρείχαλκος (oreíkhalkos)
  • παγχάλκεος (pankhálkeos)
  • πάγχαλκος (pánkhalkos)
  • πολύχαλκος (polúkhalkos)
  • ὑπόχαλκος (hupókhalkos)
  • χαλκάνθη (khalkánthē)
  • χάλκανθον (khálkanthon)
  • χάλκανθος (khálkanthos)
  • χάλκασπις (khálkaspis)
  • χαλκεία (khalkeía)
  • χαλκεῖον (khalkeîon)
  • χάλκειος (khálkeios)
  • χαλκέμβολος (khalkémbolos)
  • χαλκεοθώραξ (khalkeothṓrax)
  • χάλκεος (khálkeos)
  • χαλκεόφωνος (khalkeóphōnos)
  • χαλκεύς (khalkeús)
  • χαλκευτικός (khalkeutikós)
  • χαλκευτός (khalkeutós)
  • χαλκεύω (khalkeúō)
  • χαλκεών (khalkeṓn)
  • χαλκήϊος (khalkḗïos)
  • χαλκήλατος (khalkḗlatos)
  • χαλκήρης (khalkḗrēs)
  • χαλκητάριον (khalkētárion)
  • χάλκινος (khálkinos)
  • χαλκίοικος (khalkíoikos)
  • χαλκίον (khalkíon)
  • χαλκίς (khalkís)
  • χαλκῖτις (khalkîtis)
  • χαλκοβαρής (khalkobarḗs)
  • χαλκοβατής (khalkobatḗs)
  • χαλκόγενυς (khalkógenus)
  • χαλκογλώχις (khalkoglṓkhis)
  • χαλκόδετος (khalkódetos)
  • χαλκοειδής (khalkoeidḗs)
  • χαλκοκνήμις (khalkoknḗmis)
  • χαλκοκορυστής (khalkokorustḗs)
  • χαλκόκροτος (khalkókrotos)
  • χαλκομόλυβδος (khalkomólubdos)
  • χαλκοπάρῃος (khalkopárēios)
  • χαλκόπους (khalkópous)
  • χαλκοτυπέω (khalkotupéō)
  • χαλκότυπος (khalkótupos)
  • χαλκουργός (khalkourgós)
  • χαλκοῦς (khalkoûs)
  • χαλκόφωνος (khalkóphōnos)
  • χαλκοχίτων (khalkokhítōn)
  • χαλκόω (khalkóō)
  • χάλκωμα (khálkōma)
  • Χάλκων (Khálkōn)

Descendants

References

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek χαλκός (khalkós) & semantic loan from English bronze.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /xalˈkos/
  • Hyphenation: χαλ‧κός

Noun

χαλκός • (chalkós) m (plural χαλκοί)

  1. (chemistry, metallurgy) copper

Declension
declension of χαλκός
case     \     number singular plural
nominative χαλκός • χαλκοί •
genitive χαλκού • χαλκών •
accusative χαλκό • χαλκούς •
vocative χαλκέ • χαλκοί •
Usually in the singular.

Coordinate terms
  • Appendix:Greek names for chemical elements

Derived terms
  • χαλκο- (chalko-, “copper, copper coloured”, prefix)
Greek terms prefixed with χαλκο-

and

  • επιχάλκωση f (epichálkosi)
  • ορείχαλκος m (oreíchalkos, “bronze”)
  • ορειχάλκινος (oreichálkinos, “bronze”, adjective)
  • χαλκείο n (chalkeío)
  • χάλκευμα n (chálkevma)
  • χάλκευση f (chálkefsi)
  • χαλκευτήριο n (chalkeftírio)
  • χαλκευτής m (chalkeftís)
  • χαλκεύω (chalkévo)
  • χαλκιάς m (chalkiás)
  • χάλκινος (chálkinos, “made of copper”, adjective)
  • χαλκουργείο n (chalkourgeío)
  • χαλκουργός m (chalkourgós)
  • χαλκούς (chalkoús, “made of copper”, adjective) (formal)
  • χάλκωμα n (chálkoma)
  • χαλκωματάδικο n (chalkomatádiko)
  • χαλκωματάς m (chalkomatás)
  • χαλκωρυχείο n (chalkorycheío)

Not related to χαλκάς m (chalkás)

References
  1. χαλκός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.