υπερ-

• υπέρ- (ypér-)

• IPA^(key): /i.peɾ/
• Hyphenation: υ‧περ-

Learned borrowing from Ancient Greek ὑπερ- (huper-); often used as a calque of translingual hyper- or a semantic loan of French ultra-, French trans-, English super-, English over-, German über- and other similar prefixes.

υπερ- • (yper-)

1. hyper-, super-, ultra-, trans- (often in semanic loans and calques)

   ‎υπερ- (yper-) + ‎ηχητικός (ichitikós, “sonic”) → ‎υπερηχητικός (yperichitikós, “supersonic”)

   ‎υπερ- (yper-) + ‎ιώδης (iódis, “violet”) → ‎υπεριώδης (yperiódis, “ultraviolet”)

   ‎υπέρ- (ypér-) + ‎λαμπρός (lamprós, “bright”) → ‎υπέρλαμπρος (ypérlampros, “superbright”)

   ‎υπέρ- (ypér-) + ‎τάση (tási, “tension”) → ‎υπέρταση (ypértasi, “hypertension”)

   ‎υπερ- (yper-) + ‎ωκεάνιος (okeánios, “oceanic”) → ‎υπερωκεάνιος (yperokeánios, “transoceanic”)

From French per- in the chemical sense, under the paretymological influence of ὑπερ- (huper-).

υπερ- • (yper-)

1. (inorganic chemistry) forming nouns and adjectives denoting the maximum proportion of oxygen or highest oxidation state of the central atom in a compound

   ‎υπερ- (yper-) + ‎ανθρακικός (anthrakikós, “carbonate”) → ‎υπερανθρακικός (yperanthrakikós, “percarbonate”)

   ‎υπερ- (yper-) + ‎οξείδιο (oxeídio, “oxide”) → ‎υπεροξείδιο (yperoxeídio, “peroxide”)

• υπερ- - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.