τοπικός

Ancient Greek

Etymology

From τόπος (tópos, “a place”) +‎ -ῐκός (-ikós, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /to.pi.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /to.piˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /to.piˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /to.piˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /to.piˈkos/

Adjective

τοπῐκός • (topikós) m (feminine τοπῐκή, neuter τοπῐκόν); first/second declension

of or for place, in respect to place
1. local
2. (of medicine) to be applied locally, topical
concerning topoi or commonplaces

Inflection

First and second declension of τοπῐκός; τοπῐκή; τοπῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τοπῐκός topikós	τοπῐκή topikḗ	τοπῐκόν topikón	τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκᾱ́ topikā́	τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκοί topikoí	τοπῐκαί topikaí	τοπῐκᾰ́ topiká
Genitive	τοπῐκοῦ topikoû	τοπῐκῆς topikês	τοπῐκοῦ topikoû	τοπῐκοῖν topikoîn	τοπῐκαῖν topikaîn	τοπῐκοῖν topikoîn	τοπῐκῶν topikôn	τοπῐκῶν topikôn	τοπῐκῶν topikôn
Dative	τοπῐκῷ topikôi	τοπῐκῇ topikêi	τοπῐκῷ topikôi	τοπῐκοῖν topikoîn	τοπῐκαῖν topikaîn	τοπῐκοῖν topikoîn	τοπῐκοῖς topikoîs	τοπῐκαῖς topikaîs	τοπῐκοῖς topikoîs
Accusative	τοπῐκόν topikón	τοπῐκήν topikḗn	τοπῐκόν topikón	τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκᾱ́ topikā́	τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκούς topikoús	τοπῐκᾱ́ς topikā́s	τοπῐκᾰ́ topiká
Vocative	τοπῐκέ topiké	τοπῐκή topikḗ	τοπῐκόν topikón	τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκᾱ́ topikā́	τοπῐκώ topikṓ	τοπῐκοί topikoí	τοπῐκαί topikaí	τοπῐκᾰ́ topiká
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τοπῐκῶς topikôs			τοπῐκώτερος topikṓteros			τοπῐκώτᾰτος topikṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: topica
- → English: topic

References

“τοπικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“τοπικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τοπικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek τοπῐκός (topikós) with semantic loan from French topique (in the medical sense) and local.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /to.piˈkos/
Hyphenation: το‧πι‧κός

Adjective

τοπικός • (topikós) m (feminine τοπική, neuter τοπικό)

local (from or in a nearby location)
(medicine) topical, local (applied to a localized part of the body)
τοπική αναισθησία ― topikí anaisthisía ― local anaesthesia

Declension

Declension of τοπικός

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τοπικός •	τοπική •	τοπικό •	τοπικοί •	τοπικές •	τοπικά •
genitive	τοπικού •	τοπικής •	τοπικού •	τοπικών •	τοπικών •	τοπικών •
accusative	τοπικό •	τοπική •	τοπικό •	τοπικούς •	τοπικές •	τοπικά •
vocative	τοπικέ •	τοπική •	τοπικό •	τοπικοί •	τοπικές •	τοπικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τοπικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τοπικός, etc.)

References

τοπικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] τοπικός - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.