συμπότης

Ancient Greek

From σῠν- (sun-, “with, together”) +‎ πότης (pótēs, “drinker”).

σῠμπότης • (sumpótēs) m (genitive σῠμπότου); first declension

First declension of ὁ σῠμπότης; τοῦ σῠμπότου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σῠμπότης ho sumpótēs	τὼ σῠμπότᾱ tṑ sumpótā	οἱ σῠμπόται hoi sumpótai
Genitive	τοῦ σῠμπότου toû sumpótou	τοῖν σῠμπόταιν toîn sumpótain	τῶν σῠμποτῶν tôn sumpotôn
Dative	τῷ σῠμπότῃ tôi sumpótēi	τοῖν σῠμπόταιν toîn sumpótain	τοῖς σῠμπόταις toîs sumpótais
Accusative	τὸν σῠμπότην tòn sumpótēn	τὼ σῠμπότᾱ tṑ sumpótā	τοὺς σῠμπότᾱς toùs sumpótās
Vocative	σῠμπότᾰ sumpóta	σῠμπότᾱ sumpótā	σῠμπόται sumpótai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.