στράτευμα

Ancient Greek

Etymology

From στρατεύω (strateúō) +‎ -μα (-ma).

Pronunciation
 

Noun

στρᾰ́τευμᾰ • (stráteuma) n (genitive στρᾰτεύμᾰτος); third declension

  1. army, host

Inflection
Third declension of τὸ στρᾰ́τευμᾰ; τοῦ στρᾰτεύμᾰτος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ στρᾰ́τευμᾰ
tò stráteuma		 τὼ στρᾰτεύμᾰτε
tṑ strateúmate		 τᾰ̀ στρᾰτεύμᾰτᾰ
tà strateúmata
Genitive τοῦ στρᾰτεύμᾰτος
toû strateúmatos		 τοῖν στρᾰτευμᾰ́τοιν
toîn strateumátoin		 τῶν στρᾰτευμᾰ́των
tôn strateumátōn
Dative τῷ στρᾰτεύμᾰτῐ
tôi strateúmati		 τοῖν στρᾰτευμᾰ́τοιν
toîn strateumátoin		 τοῖς στρᾰτεύμᾰσῐ / στρᾰτεύμᾰσῐν
toîs strateúmasi(n)
Accusative τὸ στρᾰ́τευμᾰ
tò stráteuma		 τὼ στρᾰτεύμᾰτε
tṑ strateúmate		 τᾰ̀ στρᾰτεύμᾰτᾰ
tà strateúmata
Vocative στρᾰ́τευμᾰ
stráteuma		 στρᾰτεύμᾰτε
strateúmate		 στρᾰτεύμᾰτᾰ
strateúmata
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants
  • Greek: στράτευμα (strátevma)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek στράτευμα (stráteuma).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈstɾa.tev.ma/
  • Hyphenation: στρά‧τευ‧μα

Noun

στράτευμα • (strátevma) n (plural στρατεύματα)

  1. military forces (as a whole, for a country or alliance)
    Το Ελληνικό στράτευμα πήγε στην Τροία.
    To Ellinikó strátevma píge stin Troía.
    The Greek forces went to Troy.

Declension
declension of στράτευμα
case     \     number singular plural
nominative στράτευμα • στρατεύματα •
genitive στρατεύματος • στρατευμάτων •
accusative στράτευμα • στρατεύματα •
vocative στράτευμα • στρατεύματα •

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.