σκάπτω

Ancient Greek

Etymology

The basis of this verb is either σκαπ- or σκαφ-. In the first case, the relic Latin scapulae (“shoulder blades”) has been compared, assuming that it originally meant "shovel" as a primary agent noun. In the second case, σκάπτω (skáptō) could formally correspond to a verb for "plane, scratch", in Latin scabō (“to scratch, scrape”), Proto-Germanic *skabaną (“to shave, scrape”), Lithuanian skabiù (“to scoop out with a chisel”), to which the Slavic group of Russian ско́бель (skóbelʹ, “spokeshave”) is connected, suggesting a derivation from Proto-Indo-European *skabʰ- (“to scratch”). Connection with σκήπτω (skḗptō, “to prop, stay”) and σκίπων (skípōn, “staff, crutch”) is formally and semantically unfeasible. Considering that related terms, like κάπετος (kápetos, “ditch, trench”), σκάφαλος (skáphalos, “one who draws water”) and σκαφλεύς (skaphleús), seem to be Pre-Greek, Beekes suggests that the verb could be a loan from a European substrate language.[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skáp.tɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskap.to/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈskap.to/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈskap.to/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈskap.to/

Verb

σκᾰ́πτω • (skáptō)

to dig
Synonyms: λᾰχαίνω (lakhaínō), ὀρῠ́σσω (orússō)
to dig, delve, for cultivation
to dig about, cultivate by digging

Inflection

Present: σκᾰ́πτω, σκᾰ́πτομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκᾰ́πτω	σκᾰ́πτεις	σκᾰ́πτει	σκᾰ́πτετον	σκᾰ́πτετον	σκᾰ́πτομεν	σκᾰ́πτετε	σκᾰ́πτουσῐ(ν)
	subjunctive	σκᾰ́πτω	σκᾰ́πτῃς	σκᾰ́πτῃ	σκᾰ́πτητον	σκᾰ́πτητον	σκᾰ́πτωμεν	σκᾰ́πτητε	σκᾰ́πτωσῐ(ν)
	optative	σκᾰ́πτοιμῐ	σκᾰ́πτοις	σκᾰ́πτοι	σκᾰ́πτοιτον	σκᾰπτοίτην	σκᾰ́πτοιμεν	σκᾰ́πτοιτε	σκᾰ́πτοιεν
	imperative		σκᾰ́πτε	σκᾰπτέτω	σκᾰ́πτετον	σκᾰπτέτων		σκᾰ́πτετε	σκᾰπτόντων
middle/ passive	indicative	σκᾰ́πτομαι	σκᾰ́πτῃ, σκᾰ́πτει	σκᾰ́πτεται	σκᾰ́πτεσθον	σκᾰ́πτεσθον	σκᾰπτόμεθᾰ	σκᾰ́πτεσθε	σκᾰ́πτονται
	subjunctive	σκᾰ́πτωμαι	σκᾰ́πτῃ	σκᾰ́πτηται	σκᾰ́πτησθον	σκᾰ́πτησθον	σκᾰπτώμεθᾰ	σκᾰ́πτησθε	σκᾰ́πτωνται
	optative	σκᾰπτοίμην	σκᾰ́πτοιο	σκᾰ́πτοιτο	σκᾰ́πτοισθον	σκᾰπτοίσθην	σκᾰπτοίμεθᾰ	σκᾰ́πτοισθε	σκᾰ́πτοιντο
	imperative		σκᾰ́πτου	σκᾰπτέσθω	σκᾰ́πτεσθον	σκᾰπτέσθων		σκᾰ́πτεσθε	σκᾰπτέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σκᾰ́πτειν				σκᾰ́πτεσθαι
participle	m	σκᾰ́πτων				σκᾰπτόμενος
	f	σκᾰ́πτουσᾰ				σκᾰπτομένη
	n	σκᾰ́πτον				σκᾰπτόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔσκᾰπτον, ἐσκᾰπτόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκᾰπτον	ἔσκᾰπτες	ἔσκᾰπτε(ν)	ἐσκᾰ́πτετον	ἐσκᾰπτέτην	ἐσκᾰ́πτομεν	ἐσκᾰ́πτετε	ἔσκᾰπτον
middle/ passive	indicative	ἐσκᾰπτόμην	ἐσκᾰ́πτου	ἐσκᾰ́πτετο	ἐσκᾰ́πτεσθον	ἐσκᾰπτέσθην	ἐσκᾰπτόμεθᾰ	ἐσκᾰ́πτεσθε	ἐσκᾰ́πτοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σκᾰ́ψω, σκᾰ́ψομαι, σκᾰφήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σκᾰ́ψω	σκᾰ́ψεις	σκᾰ́ψει	σκᾰ́ψετον	σκᾰ́ψετον	σκᾰ́ψομεν	σκᾰ́ψετε	σκᾰ́ψουσῐ(ν)
active	optative	σκᾰ́ψοιμῐ	σκᾰ́ψοις	σκᾰ́ψοι	σκᾰ́ψοιτον	σκᾰψοίτην	σκᾰ́ψοιμεν	σκᾰ́ψοιτε	σκᾰ́ψοιεν
middle	indicative	σκᾰ́ψομαι	σκᾰ́ψῃ, σκᾰ́ψει	σκᾰ́ψεται	σκᾰ́ψεσθον	σκᾰ́ψεσθον	σκᾰψόμεθᾰ	σκᾰ́ψεσθε	σκᾰ́ψονται
middle	optative	σκᾰψοίμην	σκᾰ́ψοιο	σκᾰ́ψοιτο	σκᾰ́ψοισθον	σκᾰψοίσθην	σκᾰψοίμεθᾰ	σκᾰ́ψοισθε	σκᾰ́ψοιντο
passive	indicative	σκᾰφήσομαι	σκᾰφήσῃ	σκᾰφήσεται	σκᾰφήσεσθον	σκᾰφήσεσθον	σκᾰφησόμεθᾰ	σκᾰφήσεσθε	σκᾰφήσονται
passive	optative	σκᾰφησοίμην	σκᾰφήσοιο	σκᾰφήσοιτο	σκᾰφήσοισθον	σκᾰφησοίσθην	σκᾰφησοίμεθᾰ	σκᾰφήσοισθε	σκᾰφήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σκᾰ́ψειν			σκᾰ́ψεσθαι		σκᾰφήσεσθαι
participle	m	σκᾰ́ψων			σκᾰψόμενος		σκᾰφησόμενος
	f	σκᾰ́ψουσᾰ			σκᾰψομένη		σκᾰφησομένη
	n	σκᾰ́ψον			σκᾰψόμενον		σκᾰφησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔσκᾰψᾰ, ἐσκᾰψᾰ́μην, ἐσκᾰ́φην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκᾰψᾰ	ἔσκᾰψᾰς	ἔσκᾰψε(ν)	ἐσκᾰ́ψᾰτον	ἐσκᾰψᾰ́την	ἐσκᾰ́ψᾰμεν	ἐσκᾰ́ψᾰτε	ἔσκᾰψᾰν
	subjunctive	σκᾰ́ψω	σκᾰ́ψῃς	σκᾰ́ψῃ	σκᾰ́ψητον	σκᾰ́ψητον	σκᾰ́ψωμεν	σκᾰ́ψητε	σκᾰ́ψωσῐ(ν)
	optative	σκᾰ́ψαιμῐ	σκᾰ́ψειᾰς, σκᾰ́ψαις	σκᾰ́ψειε(ν), σκᾰ́ψαι	σκᾰ́ψαιτον	σκᾰψαίτην	σκᾰ́ψαιμεν	σκᾰ́ψαιτε	σκᾰ́ψειᾰν, σκᾰ́ψαιεν
	imperative		σκᾰ́ψον	σκᾰψᾰ́τω	σκᾰ́ψᾰτον	σκᾰψᾰ́των		σκᾰ́ψᾰτε	σκᾰψᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσκᾰψᾰ́μην	ἐσκᾰ́ψω	ἐσκᾰ́ψᾰτο	ἐσκᾰ́ψᾰσθον	ἐσκᾰψᾰ́σθην	ἐσκᾰψᾰ́μεθᾰ	ἐσκᾰ́ψᾰσθε	ἐσκᾰ́ψᾰντο
	subjunctive	σκᾰ́ψωμαι	σκᾰ́ψῃ	σκᾰ́ψηται	σκᾰ́ψησθον	σκᾰ́ψησθον	σκᾰψώμεθᾰ	σκᾰ́ψησθε	σκᾰ́ψωνται
	optative	σκᾰψαίμην	σκᾰ́ψαιο	σκᾰ́ψαιτο	σκᾰ́ψαισθον	σκᾰψαίσθην	σκᾰψαίμεθᾰ	σκᾰ́ψαισθε	σκᾰ́ψαιντο
	imperative		σκᾰ́ψαι	σκᾰψᾰ́σθω	σκᾰ́ψᾰσθον	σκᾰψᾰ́σθων		σκᾰ́ψᾰσθε	σκᾰψᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσκᾰ́φην	ἐσκᾰ́φης	ἐσκᾰ́φη	ἐσκᾰ́φητον	ἐσκᾰφήτην	ἐσκᾰ́φημεν	ἐσκᾰ́φητε	ἐσκᾰ́φησᾰν
	subjunctive	σκᾰφῶ	σκᾰφῇς	σκᾰφῇ	σκᾰφῆτον	σκᾰφῆτον	σκᾰφῶμεν	σκᾰφῆτε	σκᾰφῶσῐ(ν)
	optative	σκᾰφείην	σκᾰφείης	σκᾰφείη	σκᾰφεῖτον, σκᾰφείητον	σκᾰφείτην, σκᾰφειήτην	σκᾰφεῖμεν, σκᾰφείημεν	σκᾰφεῖτε, σκᾰφείητε	σκᾰφεῖεν, σκᾰφείησᾰν
	imperative		σκᾰ́φηθῐ	σκᾰφήτω	σκᾰ́φητον	σκᾰφήτων		σκᾰ́φητε	σκᾰφέντων
		active			middle		passive
infinitive		σκᾰ́ψαι			σκᾰ́ψᾰσθαι		σκᾰφῆναι
participle	m	σκᾰ́ψᾱς			σκᾰψᾰ́μενος		σκᾰφείς
	f	σκᾰ́ψᾱσᾰ			σκᾰψᾰμένη		σκᾰφεῖσᾰ
	n	σκᾰ́ψᾰν			σκᾰψᾰ́μενον		σκᾰφέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔσκᾰφᾰ, ἔσκᾰμμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσκᾰφᾰ	ἔσκᾰφᾰς	ἔσκᾰφε(ν)	ἐσκᾰ́φᾰτον	ἐσκᾰ́φᾰτον	ἐσκᾰ́φᾰμεν	ἐσκᾰ́φᾰτε	ἐσκᾰ́φᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσκᾰ́φω	ἐσκᾰ́φῃς	ἐσκᾰ́φῃ	ἐσκᾰ́φητον	ἐσκᾰ́φητον	ἐσκᾰ́φωμεν	ἐσκᾰ́φητε	ἐσκᾰ́φωσῐ(ν)
	optative	ἐσκᾰ́φοιμῐ, ἐσκᾰφοίην	ἐσκᾰ́φοις, ἐσκᾰφοίης	ἐσκᾰ́φοι, ἐσκᾰφοίη	ἐσκᾰ́φοιτον	ἐσκᾰφοίτην	ἐσκᾰ́φοιμεν	ἐσκᾰ́φοιτε	ἐσκᾰ́φοιεν
	imperative		ἔσκᾰφε	ἐσκᾰφέτω	ἐσκᾰ́φετον	ἐσκᾰφέτων		ἐσκᾰ́φετε	ἐσκᾰφόντων
middle/ passive	indicative	ἔσκᾰμμαι	ἔσκᾰψαι	ἔσκᾰπται	ἔσκᾰφθον	ἔσκᾰφθον	ἐσκᾰ́μμεθᾰ	ἔσκᾰφθε	ἐσκᾰ́πᾰται
	subjunctive	ἐσκᾰμμένος ὦ	ἐσκᾰμμένος ᾖς	ἐσκᾰμμένος ᾖ	ἐσκᾰμμένω ἦτον	ἐσκᾰμμένω ἦτον	ἐσκᾰμμένοι ὦμεν	ἐσκᾰμμένοι ἦτε	ἐσκᾰμμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσκᾰμμένος εἴην	ἐσκᾰμμένος εἴης	ἐσκᾰμμένος εἴη	ἐσκᾰμμένω εἴητον/εἶτον	ἐσκᾰμμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσκᾰμμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσκᾰμμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσκᾰμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔσκᾰψο	ἐσκᾰ́φθω	ἔσκᾰφθον	ἐσκᾰ́φθων		ἔσκᾰφθε	ἐσκᾰ́φθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσκᾰφέναι				ἐσκᾰ́φθαι
participle	m	ἐσκᾰφώς				ἐσκᾰμμένος
	f	ἐσκᾰφυῖᾰ				ἐσκᾰμμένη
	n	ἐσκᾰφός				ἐσκᾰμμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀποσκᾰ́πτω (aposkáptō)
κᾰτᾰσκᾰ́πτω (kataskáptō)
σκᾰ́μμᾰ (skámma)
σκᾰπτήρ (skaptḗr)
σκᾰπτός (skaptós)
σκᾰπᾰ́νη (skapánē)
σκᾰφεύς (skapheús)
σκᾰφή (skaphḗ)
σκᾰ́φη (skáphē)
σκᾰφητός (skaphētós)
σκᾰ́φος (skáphos)
ὑποσκᾰ́πτω (huposkáptō)

Descendants

Greek: σκάβω (skávo)

References

Beekes, Robert S. P. (2010) “σκάπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1342